امیر دانا؛ منصور خلیل زاده کوچمشکی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر زمان‌بندی استفاده از خودگویی راهبردی بر عملکرد و یادگیری افراد نوآموز بود. روش پژوهش: 36 دانشجوی نوآموز در مهارت‌های بسکتبال انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه خودگویی راهبردی قبل از ارائة بازخورد، بعد از ارائة بازخورد و کنترل تقسیم شدند. در هر جلسه، 60 کوشش تمرینی از چهار نقطه از قوس بسکتبال داده شد. ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر زمان‌بندی استفاده از خودگویی راهبردی بر عملکرد و یادگیری افراد نوآموز بود. روش پژوهش: 36 دانشجوی نوآموز در مهارت‌های بسکتبال انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه خودگویی راهبردی قبل از ارائة بازخورد، بعد از ارائة بازخورد و کنترل تقسیم شدند. در هر جلسه، 60 کوشش تمرینی از چهار نقطه از قوس بسکتبال داده شد. مربی پس از هر سه کوشش یک بازخورد دربارة شیوة اجرای مهارت به نوآموزان می‌داد. در گروه تجربی اول، به نوآموزان آموزش داده شد تا از خودگویی راهبردی پس از اتمام سه کوشش تمرینی و پیش از ارائة بازخورد برای شناسایی خطا استفاده کنند؛ به گروه تجربی دوم، از نوآموزان خواسته شد که از خودگویی راهبردی پس از ارائة بازخورد برای اصلاح خطاها استفاده کنند و در گروه کنترل، تمرینات و بازخورد داده شد، اما خودگویی ارائه نشد. در نهایت، دو هفته پس از پایان مداخله آزمون یادداری برگزار شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس دوعاملی در مرحلة اکتساب نشان داد که اثر اصلی جلسات (0/000=P) و گروه (0/024=P) بر عملکرد شوت بسکتبال معنی‌دار بود. همچنین، اثر تعاملی جلسات و گروه بر عملکرد شوت بسکتبال معنادار بود (0/001=P). در نهایت، خودگویی پیش از ارائة بازخورد نسبت به بعد از بازخورد به بهبود یادگیری مهارت شوت بسکتبال منجر شد (0/007=P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد خودگویی راهبردی در قبل از ارائة بازخورد به‌دلیل توجه بر شناسایی خطا و استفاده از بازخورد مربی دربارة نحوة اصلاح خطاها برای یادگیری پرتاب بسکتبال مفید است.
الهام عزیزی؛ اسماعیل نصیری؛ مریم خالصی
چکیده
مقدمه: فعالیت ورزشی می تواند عملکرد مغز را تقویت و از آن محافظت می کند. با وجود این یکی از علل اصلی عدم انجام فعالیت ورزشی به مقدار توصیه شده، کمبود زمان است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین تناوبی سرعتی برمقادیر عامل رشد عصبی و یادگیری و حافظۀ فضایی موشهای صحرایی بالغ بود.روش پژوهش: برای انجام کار 16 سر رت نر بالغ به دو گروه مساوی ...
بیشتر
مقدمه: فعالیت ورزشی می تواند عملکرد مغز را تقویت و از آن محافظت می کند. با وجود این یکی از علل اصلی عدم انجام فعالیت ورزشی به مقدار توصیه شده، کمبود زمان است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین تناوبی سرعتی برمقادیر عامل رشد عصبی و یادگیری و حافظۀ فضایی موشهای صحرایی بالغ بود.روش پژوهش: برای انجام کار 16 سر رت نر بالغ به دو گروه مساوی تقسیم شدند (کنترل و تمرین تناوبی 9 تکرار 10 - سرعتی). پروتکل تمرین تناوبی سرعتی شامل 8 هفته دویدن روی تردمیل بود (سه جلسه در هفته، 4 ثانیه ای با 1 دقیقه استراحت بین تکرارها). در انتهای هفتۀ هشتم، عملکرد شناختی رتها با استفاده از آزمون شاتل بررسی شد. در پایان، رتها بیهوش و هیپوکمپ برداشته شده و مقادیر عامل رشد عصبی سنجیده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد سطوح عامل رشد عصبی هیپوکامپ در گروه تمرین تناوبی سرعتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود ( 0/001=p).همچنین در گروه تمرین ورزشی عملکرد رتها در آزمون ماز Yو شاتل باکس بهتر از گروه کنترل بود، اما میزان تفاوت از نظر آماری معنادار نبود(0/05<p).نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد تمرینات تناوبی سرعتی (با تکرارهای 10 ثانیه ای) می تواند موجب افزایش سطح عامل رشد عصبی هیپوکمپ شود، اگرچه برای بهبود دانش ما در مورد تأثیر آن برعملکرد شناختی به تحقیقات بیشتری نیاز است.
محمد حسین زمانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگ‌تر، ادراک دایره کوچک‌تر ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگ‌تر، ادراک دایره کوچک‌تر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در خطای ابینگهاوس نمایش داده‌شده روی زمین و کیسۀ لوبیا برای پرتاب از پایین شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدین‌صورت بود که ابتدا شرکت‌کنندگان 10 کوشش را در مرحلۀ پیش‌آزمون اجرا کردند. سپس در مرحلۀ اکتساب 20 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنی‌ها گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه به‌همراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایره بزرگ‌تر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان داد که دستکاری سادۀ ادراکی می‌تواند یادگیری حرکتی را در کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش دهد. بنابراین، به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد میشود که از این متغیر به‌منظور بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.
الهه سیاوشی؛ علی حیرانی؛ احسان زارعیان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمه‌تجربی 24 دختر (14-16 سال)، به‌صورت نمونۀ در دسترس از دبیرستان‌های دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمه‌تجربی 24 دختر (14-16 سال)، به‌صورت نمونۀ در دسترس از دبیرستان‌های دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را با آرایش مهارتی مربوط به خود (مبتدی- مبتدی، مبتدی- ماهر) انجام دادند، که هر جلسه شامل 20 ست 3 دقیقه‌ای با زمان استراحت 1 دقیقه‌ای بین ست‌ها بود. با استفاده از آزمون دقت ضربۀ فورهند تنیس روی میز، اجرا در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون، یادداری و انتقال سنجیده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. سپس آزمون آنالیز واریانس مرکب و آزمون تعقیبی مناسببرای تحلیل داده‌ها به‌کار رفت. نتایج نشان داد هر دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر پیشرفت معناداری در یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز نشان دادند (5/0 < p) . همچنین گروه مبتدی- ماهر در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به گروه مبتدی- مبتدی عملکرد بهتری داشت (5/0 < p). یافتههای فعلی نشان می‌دهد که ترتیب مبتدی-ماهر برای یادگیری مهارت تنیس روی میز در حین آموزش دونفره بهتر بود، زیرا آنها از مشاهدۀ مدل بهینه و سایر چالش‌ها و راهبردهای مرتبط در طول تمرین سود می‌برند.
سوری حیدری؛ عبدالرحمن خضری؛ محمود شیخ
چکیده
هدف این مطالعه، مقایسۀ میزان انتقال یادگیری پیش‌گستر بین مهارت‌های شنای کرال سینه و کرال پشت در دختران نوآموز بود. برای این منظور، 60 دانشجو که در درس شنای مقدماتی ثبت‌نام کرده بودند، انتخاب شدند و در چهار گروه (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) جای گرفتند. گروه‌های آزمایشی در تکلیف اولیه به مدت 10 جلسه به یادگیری یکی از دو شنای کرال ...
بیشتر
هدف این مطالعه، مقایسۀ میزان انتقال یادگیری پیش‌گستر بین مهارت‌های شنای کرال سینه و کرال پشت در دختران نوآموز بود. برای این منظور، 60 دانشجو که در درس شنای مقدماتی ثبت‌نام کرده بودند، انتخاب شدند و در چهار گروه (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) جای گرفتند. گروه‌های آزمایشی در تکلیف اولیه به مدت 10 جلسه به یادگیری یکی از دو شنای کرال سینه یا پشت پرداخته و سپس به یادگیری تکلیف ثانویه (یکی از دو شنای کرال سینه یا پشت؛ متقابل تکلیف اولیه) پرداختند. شرکت‌کنندگان گروه کنترل فقط در تکلیف ثانویه شرکت کردند. نتایج نشان داد میزان انتقال پیش‌گستر شنای کرال سینه به کرال پشت 06/3 درصد بود که این مقدار انتقال از نظر آماری معنادار نبود (977/0P=). اما میزان انتقال شنای کرال پشت به کرال سینه 45/13درصد بود که این مقدار انتقال از نظر آماری معنادار بود (013/0P=). از سوی دیگر، نتایج آزمون یومان- ویتنی برای مقایسۀ میزان انتقال دو شنا نیز نشان داد که میزان انتقال پیش‌گستر شنای کرال پشت به کرال سینه به‌طور معناداری بالاتر از انتقال شنای کرال سینه به کرال پشت است (001/0P=). بنابراین، نتایج تحقیق حاضر از توالی آموزش کرال پشت- کرال سینه در نوآموزان حمایت می‌کند.
محمد حسین زمانی؛ ایوب هاشمی؛ رسول عابدان زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی به مشاهدۀ الگو بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد مینی‌بسکتبال در کودکان بود. برای این منظور 45 کودک ده‌ساله به‌صورت در دسترس به‌عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و در سه گروه (اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی+ مشاهده، مشاهده+ بازخورد آگاهی از نتیجه و کنترل (C)) تقسیم شدند. روش تحقیق نیمه‌تجربی ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی به مشاهدۀ الگو بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد مینی‌بسکتبال در کودکان بود. برای این منظور 45 کودک ده‌ساله به‌صورت در دسترس به‌عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و در سه گروه (اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی+ مشاهده، مشاهده+ بازخورد آگاهی از نتیجه و کنترل (C)) تقسیم شدند. روش تحقیق نیمه‌تجربی و طرح تحقیق به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون و آزمون یادداری بود. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق مهارت پرتاب آزاد مینی‌بسکتبال بود. ابتدا شرکت‌کنندگان در مرحلۀ پیش‌آزمون 15 کوشش را انجام دادند. مرحلۀ اکتساب در 6 بلوک 15 کوششی مشاهده و در پی آن تمرین بدنی بود. آزمون یادداری نیز 48 ساعت بعد از آخرین بلوک تمرینی در 15 کوشش اجرا شد. داده‌ها از طریق روش‌های آماری تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس بینگروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری گروه اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی + مشاهده که قبل از مشاهده در مورد کیفیت مدل آگاهی کسب کرده بودند، عملکرد بهتری را نسبت به دو گروه دیگر از خود نشان دادند (05/0P<). در کل نتایج این تحقیق نشان داد که آگاهی از عملکرد مدل قبل از مشاهده نسبت به زمانی‌که بعد از نمایش آگاه می‌شویم، یادگیری یک تکلیف پرتابی را معنادارتر می‌کند. بنابراین پیشنهاد میشود که از اطلاعات پیشخوراندی در مورد کیفیت مدل قبل از مشاهده، به‌منظور بهبود بهتر عملکرد آزمودنی‌ها استفاده شود.
زهرا سوری؛ علی حیرانی؛ رحمان سوری
چکیده
ازعلایم شایع گزارش شده دربیماران بااختلال حرکت از قبیل پارکینسون،مشکلات حافظه و یادگیری است. نقش تمرین در بهبود علایم حرکتی بیماری پارکینسون مشخص گردیده است. لذا، هدف مطالعه حاضر مقایسه آثار شدت فعالیت ورزشی بر یادگیری، حافظه فضایی و رفتار اضطرابی در رت های مبتلا به اختلال حرکت میباشد. در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر، به صورت تصادفی ...
بیشتر
ازعلایم شایع گزارش شده دربیماران بااختلال حرکت از قبیل پارکینسون،مشکلات حافظه و یادگیری است. نقش تمرین در بهبود علایم حرکتی بیماری پارکینسون مشخص گردیده است. لذا، هدف مطالعه حاضر مقایسه آثار شدت فعالیت ورزشی بر یادگیری، حافظه فضایی و رفتار اضطرابی در رت های مبتلا به اختلال حرکت میباشد. در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر، به صورت تصادفی در 5 گروه شامل: کنترل سالم، کنترل پارکینسونی، تمرین پارکینسونی (با شدت کم، متوسط و زیاد) تقسیم شدند. ایجاد مدل پارکینسونی با تزریق داخل مغزی6-هیدروکسی دوپامین) صورت گرفت. جهت ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی از آزمون ماز آبی موریس استفاده شد، شمارش تعداد گرومینگ به عنوان شاخصی از رفتار اضطرابی در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری(05/0.P<)انجام گردید. تزریق 6-هیدروکسی دوپامین باعث افزایش مدت زمان یافتن سکو و تخریب حافظه فضایی گردید(05/0.P<).اگر چه هر سه نوع تمرین توانست حافظه فضایی کاهش یافته در رتهای پارکینسونی را به طور معنی داری افزایش دهد (05/0. (P<،اماتمرین با شدت بالا، بیشترین تاثیر را در افزایش یادگیری و حافظه فضایی نشان داد، (05/0. (P<، و تفاوت معناداری بین گروه تمرین تمرین با شدت بالا و پایین دیده شد (05/0. (P<،این تفاوت بین گروه تمرین با شدت متوسط و پایین در اکثر متغیرها معنادار نبود (05/0<P).شدت های متفاوت تمرین خصوصاتمرین با شدت بالا قادر است پارامترهای حافظه فضایی همچون مدت زمان یافتن سکو و مسافت طی شده برای یافتن سکو را در رت های پارکینسونی بهبود بخشدوموجب تسهیل فرایندهای یادگیری و حافظه گردد.
نسترن نادری راد؛ علی اکبر جابری مقدم؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
چکیده
کنترل قامت از قابلیتهای مهم در زندگی عادی و فعالیتهای ورزشی انسان است، که همواره، اهمیت کانون توجه در آن مورد بحث است. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دستورالعملهای کانون توجه تکلیف فراقامتی بر عملکرد و یادگیری کنترل قامت در دختران 9 تا 12 ساله بود. در این پژوهش 45 نفر از دانشآموزان دختر یکی از دبستانهای شهرستان ...
بیشتر
کنترل قامت از قابلیتهای مهم در زندگی عادی و فعالیتهای ورزشی انسان است، که همواره، اهمیت کانون توجه در آن مورد بحث است. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دستورالعملهای کانون توجه تکلیف فراقامتی بر عملکرد و یادگیری کنترل قامت در دختران 9 تا 12 ساله بود. در این پژوهش 45 نفر از دانشآموزان دختر یکی از دبستانهای شهرستان ملایر شرکت داشتهاند که از طریق قرعهکشی به‌صورت تصادفی، به سه گروه، توجه بیرونی، درونی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها خواسته شد که با استفاده از دستورالعملهای ارائهشده روی تکلیف فراقامتی، کنترل قامت خود را حفظ کنند. دستورالعملها در ارتباط با توجه به میلهای که به‌صورت افقی در دست داشتند (توجه بیرونی)، توجه به دستهای خود (توجه درونی)، و بدون دستورالعمل (کنترل)، بود.نتایج تحلیل واریانس با اندازههای تکراری، نشان داد که روند یادگیری در گروه توجه بیرونی نسبت به گروه توجه درونی (049/0=P)، و کنترل (005/0=P)، معنادار بود، اما تفاوت معناداری بین یادگیری گروه توجه درونی و کنترل یافت نشد (345/0=P). نتیجه اینکه دستورالعمل کانون توجه بیرونی در مقایسه با دستورالعمل کانون توجه درونی روی تکلیف فرا قامتی به کنترل قامتی بهتر منجر شد.
طیبه طاهرپوری؛ پروانه شفیع نیا؛ مهدی ضرغامی
چکیده
در تحقیقات مختلف الگوی برتری جانبی چشم و دست یکی از عوامل مهم در اجرای مهارت‌های ورزشی ذکر شده است. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر الگوی برتری جانبی چشم و دست بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. از بین 3000 دانشجوی دختر دانشگاه شهید چمران اهواز، 60 نفر، با دامنۀ سنی 22- 19 سال، به‌صورت هدفمند به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند ...
بیشتر
در تحقیقات مختلف الگوی برتری جانبی چشم و دست یکی از عوامل مهم در اجرای مهارت‌های ورزشی ذکر شده است. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر الگوی برتری جانبی چشم و دست بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. از بین 3000 دانشجوی دختر دانشگاه شهید چمران اهواز، 60 نفر، با دامنۀ سنی 22- 19 سال، به‌صورت هدفمند به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و تجربی (هر گروه 15 نفر همسو و 15 نفر دگرسو) قرار گرفتند. در ابتدا پیش‌آزمون پرتاب آزاد، از آزمودنی‌ها به‌عمل آمد، سپس پروتکل تمرینی شامل هشت هفته تمرین (24 جلسه تمرین و به‌صورت سه جلسه در هفته) توسط آزمودنی‌ها اجرا شد. در این مدت در مجموع از آزمودنی‌ها، شش پس‌آزمون برای مشخص کردن مراحل یادگیری و یک هفته بعد از آخرین پس‌آزمون، آزمون یادداری به‌عمل آمد. نتایج نشان داد که بین افراد همسو و دگرسو (گروه تجربی) در مراحل شناختی (000/0 =sig) و تداعی (000/0=sig) اکتساب مهارت پرتاب آزاد بسکتبال تفاوت معناداری وجود داشت و عملکرد افراد همسو بهتر بود، درحالی‌که در مراحل خودکاری (105/0= sig) و یادداری (086/0 =sig) تفاوت معناداری در عملکرد افراد همسو و دگرسو مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به مربیان توصیه میشود پس از انجام تمرینات زیاد (فراوان) به شناسایی افراد برتر اقدام کنند، تا به‌اشتباه نتیجۀ اجرا به یادگیری تعمیم داده نشود.
احمدرضا موحدی؛ عباس بهرام؛ سحر بردبار
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانشآموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانش‌آموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانشآموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانش‌آموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از شرکت در جلسۀ آموزشی و پیش‌آزمون به چهار گروه 12 نفری شامل گروه‌های خودگفتاری انگیزشی، آموزشی، انگیزشی-آموزشی و تمرین جسمانی تقسیم شدند. دورۀ مداخله شامل 10 جلسه اکتساب، دو جلسه آزمون یادداری و یک جلسه آزمون انتقال بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که در مراحل اکتساب، یادداری فوری و یادداری تأخیری شیوه‌های خودگفتاری ترکیبی (انگیزشی-آموزشی) و آموزشی بیشتر از خودگفتاری انگیزشی و تمرین جسمانی به بهبود عملکرد پرتاب دارت در نوجوانان 18-13 ساله منجر شد. در مرحلۀ انتقال بهترین عملکرد مربوط به شیوۀ خودگفتاری آموزشی بود و سه شیوۀ دیگر به یک اندازه عملکرد داشتند. همچنین نتایج نشان داد که مداخلههای مختلف اثر معناداری بر خودکارامدی جسمانی افراد نداشت.
قباد محرابیان؛ علی حیرانی؛ محمود قلی پور
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعملهای مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیش‌آزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعملهای مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیش‌آزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم شدند. سپس در مرحلۀ اکتساب شش بلوک ده‌کوششی تکلیف پرتاب دارت را مطابق تمرکز توجه و سبک شناختی‌شان تمرین کردند. آزمون یادداری همانند پیش‌آزمون 24 ساعت بعد از اکتساب انجام گرفت. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون‌های تحلیل واریانس 4*6 با تکرار سنجش روی عامل بلوک و آنوا یکراهه و تست تعقیبی بونفرونی در مراحل اکتساب و یادداری به‌ترتیب به‌کار گرفته شدند. نتایج نشان داد در تمام مراحل بین نمره‌های گروهها تفاوت معنادار بوده (05/P<) و افراد با سبک شناختی مستقل از زمینه در شرایط کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی عملکرد بهتری داشتند و گروه سبک شناختی وابسته به زمینه با کانون توجه درونی عملکرد بهتری نسبت به کانون توجه بیرونی داشتند. به‌عبارت دیگر، در حین اتخاذ کانون‌های توجهی، سبک‌های شناختی افراد نیز باید مدنظر قرار گیرد.
حمیده جهانبخش؛ پروانه شفیع نیا؛ سیده ناهید شتاب بوشهری
چکیده
بازخورد هنجاری نوعی بازخورد است که در آن اطلاعاتی در مورد عملکرد فرد در مقایسه با دیگر همسالان، به‌صورت غیرواقعی (مثبت یا منفی) ارائه میشود. این تحقیق، با هدف تعیین تأثیر بازخورد هنجاری بر یادگیری مهارت هدفگیری پرتابی کودکان 9 تا 11 سالۀ شهر اهواز انجام گرفت. به این منظور 90 کودک راست‌دست به روش دردسترس به‌عنوان نمونۀ آماری ...
بیشتر
بازخورد هنجاری نوعی بازخورد است که در آن اطلاعاتی در مورد عملکرد فرد در مقایسه با دیگر همسالان، به‌صورت غیرواقعی (مثبت یا منفی) ارائه میشود. این تحقیق، با هدف تعیین تأثیر بازخورد هنجاری بر یادگیری مهارت هدفگیری پرتابی کودکان 9 تا 11 سالۀ شهر اهواز انجام گرفت. به این منظور 90 کودک راست‌دست به روش دردسترس به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و براساس سن، قد، وزن، طول دست، طول بازو و نمره‌های پیش‌آزمون به سه گروه 30 نفری بازخورد هنجاری مثبت، منفی و کنترل تقسیم شدند. مرحلة اکتساب، شامل شش بلوک ده‌کوششی بود. در این مرحله هر سه گروه بعد از هر کوشش بازخورد حقیقی و گروه‌های مثبت و منفی علاوهبر این، در پایان هر بلوک بازخورد هنجاری دریافت میکردند. آزمون انتقال و یادداری به دو صورت بلافاصله و تأخیری بعد از مرحلۀ اکتساب انجام گرفت. بعد از بررسی داده‌ها و همگنی واریانس‌ها، داده‌ها به روش تحلیل واریانس یکراهه با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد (05/0P ≤). در هر سه مرحله بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد و گروه بازخورد هنجاری مثبت عملکرد بهتری داشت (001/0=P). یافته‌ها نشان می‌دهد بازخورد هنجاری مثبت اثر تسهیلکننده در یادگیری حرکتی دارد.
ایوب صباغی؛ علی حیرانی
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسۀ تأثیر بازخورد 100 درصد و خودکنترل بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان انجام گرفت. ازاین‌رو 60 کودک (86/.±1/11سال(به‌طور تصادفی انتخاب و براساس نتایج پیش‌آزمون به سه گروه مساوی بازخورد 100 درصد، خودکنترل و جفت‌شده تقسیم شدند، آزمودنی‌ها در مرحلۀ اکتساب 120 کوشش (6 بلوک 10 کوششی) را انجام دادند. در پایان روز دوم، آزمون ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسۀ تأثیر بازخورد 100 درصد و خودکنترل بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان انجام گرفت. ازاین‌رو 60 کودک (86/.±1/11سال(به‌طور تصادفی انتخاب و براساس نتایج پیش‌آزمون به سه گروه مساوی بازخورد 100 درصد، خودکنترل و جفت‌شده تقسیم شدند، آزمودنی‌ها در مرحلۀ اکتساب 120 کوشش (6 بلوک 10 کوششی) را انجام دادند. در پایان روز دوم، آزمون اکتساب (یک بلوک 10 کوششی( و 48 ساعت بعد آزمون یادداری به همان ترتیب به‌عمل آمد. تحلیل واریانس عاملی با تکرار سنجش بر روی فاکتور درون‌گروهی (بلوک کوششها)، برای مرحلۀ اکتساب و تحلیل واریانس یکراهه با آزمون تعقیبیLSD برای تحلیل نتایج مرحلۀ یادداری، به‌کار گرفته شد. نتایج مرحلۀ اکتساب حاکی از معنادار بودن اثر اصلی بلوک (05/0>P) و یافته‌ها در مرحلۀ یادداری، بیانگر بهتر بودن نتایج گروه‌های بازخورد 100 درصد و بازخورد خودکنترل نسبت به گروه بازخورد جفت‌شده بود (05/0>P). همچنین در دو زیرگروه خودکنترل، گروهی که بازخورد بالای50 درصد دریافت کرده بودند، عملکرد بهتری داشتند. الگوی نتایج حاضر یافتههای مطالعات قبلی مبنی بر اثربخشی بازخورد در یادگیری حرکتی را مورد حمایت قرار داد؛ به‌علاوه نشان داد در کودکان هنگام ارائۀ بازخورد خود کنترل تواتر بازخورد باید بالا باشد.
نفیسه افشاری؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ ناصر نقدی؛ رسول حمایت طلب
چکیده
افزایش استرس بر کارکردهای شناختی اثر منفی میگذارد. ازاین‌رو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه و نقش پیشگیرندۀ فعالیت بدنی بر آنها بود. از میان رتهای نر آلبینو- ویستار انستیتو پاستور 32 رت به‌صورت تصادفی به چهار گروه ...
بیشتر
افزایش استرس بر کارکردهای شناختی اثر منفی میگذارد. ازاین‌رو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر استرس محدودیت حرکتی بر یادگیری و حافظه و نقش پیشگیرندۀ فعالیت بدنی بر آنها بود. از میان رتهای نر آلبینو- ویستار انستیتو پاستور 32 رت به‌صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. حیوانات برحسب نوع گروه در معرض مداخلههای استرس از نوع بی‌حرکتی (2 ساعت در روز × 21 روز)، دویدن با شدت ملایم (30 دقیقه در روز × 21 روز)، تعامل مداخلههای استرس و دویدن یا بدون مداخله قرار گرفتند. به‌منظور تعیین اثربخشی استرس، وزن حیوانات در دو نوبت قبل از اجرای پروتکل و پس از پایان آزمونها، اندازه‌گیری شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس طی چند مرحله (چهار روز اکتساب و روز پنجم آزمون کاوش، سه روز استراحت و روز نهم آزمون یادداری)، انجام گرفت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA)، t همبسته، Repeated Measured در دوره‌های اکتساب و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که استرس موجب تخریب یادگیری و حافظهمی‌شود (03/0=(P. با وجود این، فعالیت بدنی تخریب عملکرد ناشی از استرس را خنثی کرد (5P=0/000). در گروهی که فعالیت بدنی صرف داشتند، تأثیر مثبت معنادار بر زمان رسیدن به سکو در مرحلۀ اکتساب (P=0/005) و عملکرد شناختی مرحله به یادداری (P=0/006) مشاهده شد که نشان‌دهندۀ تأثیر مثبت فعالیت بدنی بر یادگیری و حافظه است. با توجه به نتایج تحقیق حاضر که استرس موجب تخریب یادگیری و حافظه شد، انتظار می‌رود از فعالیت بدنی بتوان به‌عنوان عاملی مؤثر برای تعدیل استرس استفاده کرد.
سید امیراحمد مظفری؛ لیلا صباغیان‌راد؛ حجت حاتمی
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسۀ اثربخشی روش‌های تدریس سنتی (متداول) و تلفیقی تربیت بدنی بر یادگیری درس علوم تجربی و توسعۀ مهارت‌های اجتماعی دانشآموزان پسر پایۀ دوم مقطع راهنمایی است. این پژوهش نیمه‌تجربی طی یک دورۀ 12 هفته‌ای در شهرستان اسلامشهر به انجام رسید. جامعۀ آماری تحقیق در بردارندۀ دانشآموزان پایۀ دوم راهنمایی بود که از بین ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسۀ اثربخشی روش‌های تدریس سنتی (متداول) و تلفیقی تربیت بدنی بر یادگیری درس علوم تجربی و توسعۀ مهارت‌های اجتماعی دانشآموزان پسر پایۀ دوم مقطع راهنمایی است. این پژوهش نیمه‌تجربی طی یک دورۀ 12 هفته‌ای در شهرستان اسلامشهر به انجام رسید. جامعۀ آماری تحقیق در بردارندۀ دانشآموزان پایۀ دوم راهنمایی بود که از بین 79 دانش‌آموز داوطلب از این جامعه، 52 نفر از آنها به کمک آزمون بهرۀ هوشی انتخاب شدند و به‌صورت هدفدار در دو گروه (گروه تدریس سنتی26n= و گروه تدریس تلفیقی 26 n=) قرار گرفتند. در طول این دورۀ 3 ماهه، در گروه سنتی، دروس تربیت بدنی و علوم، به شیوۀ رایج (مجزا از هم) تدریس شدند، درحالی‌که در گروه تلفیقی، درس علوم با برنامه‌های درس تربیت بدنی تلفیق و تدریس شد. داده‌های پژوهش با بهره‌گیری از آزمون‌های آماری ویل کاکسون، یومن ویتنی و t تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که در سطح 05/0>α تفاوت معناداری بین میزان یادگیری درس علوم تجربی در دو گروه سنتی و تلفیقی وجود دارد؛ همچنین نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمره‌های رفتارهای تکانشی آزمودنی‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0> α وجود دارد؛ به نحوی که میانگین این نمره‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی کاهش معناداری داشته است. همچنین نتایج مؤید آن است که تفاوت معناداری بین میانگین نمره‌های رفتارهای اجتماعی مطلوب آزمودنی‌ها در روش تلفیقی نسبت به روش سنتی در سطح 01/0> α وجود دارد. به‌عبارت دیگر میانگین نمره‌های دانشآموزان حاضر در روش تدریس تلفیقی افزایش معناداری نسبت به روش سنتی داشته است.
محمد حسین زمانی؛ مهدی ضرغامی؛ صدیقه حیدری نژاد
چکیده
بازخورد یکی از مهم‌ترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمه‌تجربی و طرح تحقیق به روش ...
بیشتر
بازخورد یکی از مهم‌ترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمه‌تجربی و طرح تحقیق به روش پیش‌آزمون- پس‌آزمون و آزمون یادداری با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) بود. جامعۀ آماری شامل کودکان پسر اوتیسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند که 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. تکلیف آزمودنی‌ها مهارت پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیم‌شده روی زمین بود. در مرحلۀ اکتساب آزمودنی‌ها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودنی‌های گروه صفر درصد هیچ گونه بازخوردی را دریافت نکردند، گروه 50 درصد در نصف کوششها و گروه 100 درصد در تمامی کوششها بازخورد دریافت کردند. 24 ساعت پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بود، از آزمودنی‌ها به‌عمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن داده‌ها و برابری واریانس‌ها، داده‌ها به روش آماری تحلیل واریانس بینگروهی با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس بینگروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب و یادداری بین سه گروه تفاوت معناداری (0.001P= ) نشان داد. همچنین گروه 100 درصد هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری برتری داشت. به‌طور کلی توصیه میشود در یادگیری مهارت کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود.
حمید صالحی؛ احمدرضا موحدی؛ جلیل مرادی
چکیده
هدف این پژوهش، یافتن پاسخ این سؤال بود که آیا تمرین در شرایط بینایی ویژه مزیتی برای یادگیری دقت اجرای مهارت پرتاب آزاد بسکتبال ایجاد می کند یا نه؟ شرکت کنندگان 28 پسر نوجوان داوطلب با میانگین سن 75/0± 14/17 سال بودند که در دو گروه : با نور معمولی (گروه کنترل) و شرایط روشنایی ویژة متمرکز روی حلقة بسکتبال (گروه تجربی) به مدت 15 جلسه تمرین کردند. ...
بیشتر
هدف این پژوهش، یافتن پاسخ این سؤال بود که آیا تمرین در شرایط بینایی ویژه مزیتی برای یادگیری دقت اجرای مهارت پرتاب آزاد بسکتبال ایجاد می کند یا نه؟ شرکت کنندگان 28 پسر نوجوان داوطلب با میانگین سن 75/0± 14/17 سال بودند که در دو گروه : با نور معمولی (گروه کنترل) و شرایط روشنایی ویژة متمرکز روی حلقة بسکتبال (گروه تجربی) به مدت 15 جلسه تمرین کردند. ده روز پس از آخرین جلسة تمرین، گروه ها در شرایط بینایی معمولی و ویژه ارزیابی شدند. براساس نتایج، در مرحلة تمرین بهبود دقت پرتاب های هر دو گروه مشابه بود. در آزمون با شرایط بینایی معمولی، دقت پرتاب های آزاد گروه تجربی به مقدار معناداری کمتر از گروه کنترل بود. بنابراین مزیت تمرین در شرایط بینایی ویژه تایید نشد. براساس نتایج، تنها وقتی آزمون در شرایط بینایی ویژه انجام گرفت برتری با گروه تجربی بود. در مجموع نتایج نشان داد که تنها وقتی می توان انتظار داشت یک وضعیت تمرینی خاص موجب یادگیری بهتر مهارت های ورزشی (مانند پرتاب آزاد بسکتبال) شود که شرایط حسی – حرکتی و پردازشی مشابه بر تمرین و آزمون حاکم باشد.
علی ثقه الاسلامی؛ محمود شیخ؛ ناصر نقدی؛ الهه عرب عامری؛ نبی اله نامور اصل
چکیده
افزایش عملکرد شناختی و حرکتی از اهداف مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دویدن روی تریدمیل بر یادگیری فضایی و فعالیت حرکتی رت های نر بود. به این منظور 24 رت نر سالم از نژاد آلبینو- ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و فعالیت قرار گرفتند. رت های گروه فعالیت، به مدت یک هفته به فعالیت شدید (دویدن روی تریدمیل) پرداختند. پس از پایان دورة ...
بیشتر
افزایش عملکرد شناختی و حرکتی از اهداف مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دویدن روی تریدمیل بر یادگیری فضایی و فعالیت حرکتی رت های نر بود. به این منظور 24 رت نر سالم از نژاد آلبینو- ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و فعالیت قرار گرفتند. رت های گروه فعالیت، به مدت یک هفته به فعالیت شدید (دویدن روی تریدمیل) پرداختند. پس از پایان دورة فعالیت، آزمون های ماز آبی موریس و open-field، به ترتیب برای سنجش یادگیری فضایی و فعالیت حرکتی رت ها استفاده شد. شاخص های مدت زمان تاخیر و مسافت طی شده تا پیدا کردن سکی پنهان برای سنجش یادگیری و حافظة فضایی و شاخص های مسافت طی شده، مدت زمان حرکت و سرعت حرکت برای سنجش فعالیت حرکتی رت ها استفاده شد. برای توصیف آماری متغیرهای تحقیق از میانگین و خطای معیار میانگین (SEM±M) و برای تحلیل استنباطی داده ها در روزهای اکتساب از آنالیز واریانس مرکب (2: گروه × 3: روزهای اکتساب) و t مستقل استفاده شد. در عملکرد شناختی، گروه فعالیت در آزمون های اکتساب (شاخص های مسافت طی شده برای یافتن سکو (578/6=44و2F، 003/0= P) و مدت زمان تاخیر در یافتن سکو (550/10=F2,44، 000/0=P) و در آزمون بدون سکو ( probe ) شاخص زمان سپری شده در ربع هدف (534/2=22t، 019/0=P) و در یادداری شاخص مسافت طی شده برای یافتن سکو (651/2=22t،015/0= P) بطور معنی داری بهتر بودند، ولی در شاخص های فعالیت حرکتی، دو گروه تفاوت معنی داری نشان ندادند. یافته ها نشان داد که یک دوره فعالیت کوتاه مدت به طور معنی داری موجب بهبود یادگیری فضایی می شود، ولی بر فعالیت حرکتی رت های نر اثر معنی داری ندارد.
حسن محمدزاده جهتلو؛ ماندانا حیدری
چکیده
هدف این پژوهش، تعیین ارتباط احتمالی شکست و موفقیت و انتظارات خودکارامدی در یادگیری مهارت تیراندازی بود. آزمودنی ها 63 دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بودند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل سازماندهی شدند. آزمودنی ها در برنامة آموزش تیراندازی با تفنگ بادی به مدت یک روز و سپس به مدت سه روز در تمرینات شرکت کردند. در پایان هریک از جلسات ...
بیشتر
هدف این پژوهش، تعیین ارتباط احتمالی شکست و موفقیت و انتظارات خودکارامدی در یادگیری مهارت تیراندازی بود. آزمودنی ها 63 دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بودند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل سازماندهی شدند. آزمودنی ها در برنامة آموزش تیراندازی با تفنگ بادی به مدت یک روز و سپس به مدت سه روز در تمرینات شرکت کردند. در پایان هریک از جلسات تمرین، گروه تجربی اول بازخورد کلامی حاکی از عملکرد موفقیت آمیز (امتیاز بالا، خطای کم) دریافت کردند. گروه دوم بازخورد کلامی مبنی بر عملکرد ضعیف (امتیاز کم، خطای زیاد) دریافت کردند. گروه کنترل بازخوردی دریافت نکرد. در پایان دورة تمرین و نیز پس از 48 ساعت بی تمرینی کلیة آزمودنی ها تکلیف معیار شامل یک نیم فرم تیراندازی را به عنوان آزمون عملکرد و یادداری اجرا کردند. قبل از انجام تکلیف معیار در مرحلة یادداری آزمودنی ها پرسشنامة خودکارامدی باندورا و آدامز را شامل یک سؤال پاسخ آزاد دربارة علت اصلی عملکرد و نیز پنج سؤال دیگر در مورد پیش بینی سطح اجرای آتی خود در آزمون یادداری پاسخ دادند. داده های آزمون یادداری به منظور بررسی تفاوت های احتمالی ناشی از متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون واریانس یک متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط معنادار بین اجرای تخمینی و واقعی (در سطح آلفای 05/0) تحلیل شد. نتایج نشان داد گروه شکست و گروه کنترل عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه موفقیت داشتند. همچنین عوامل سطح و قدرت خودکارامدی ادراک شده در پرسشنامة خودکارامدی اعضای گروه موفقیت بالاتر از گروه کنترل و شکست و از نظر آماری معنادار بود. در نهایت ارتباط اجرای پیش بینی شده و اجرای واقعی فقط در گروه موفقیت معنادار بود. یافته ها از نظریة باندورا در زمینة آثار تجارب موفقیت آمیز بر ارتقای خودکارامدی حمایت می‌کند.
شهزاد طهماسبی بروجنی؛ احمد فرخی؛ ناصر نقدی؛ فضل الله باقرزاده؛ انوشیروان کاظم نژاد؛ مهدی شهبازی
دوره 1، شماره 2 ، مهر 1388، ، صفحه 21-46
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعة آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعة آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو – ویستار) خریداری شده از انستیتو پاستور ایران بودند. بعد از مرحلة جفت گیری، 12 مادر باردار انتخاب و به 3 گروه تقسیم شدند و در هفتة آخر بارداری و کل دوران شیردهی رژیم غذایی مورد نظر را مصرف کردند. گروه اول، گروه کنترل بود که از غذای استاندارد استفاده کرد؛ گروه دوم، گروه دریافت کنندة مکمل روی که به مقدار ppm 10 مکمل روی به آب آنها افزوده شد؛ و گروه سوم، گروه کمبود روی که از غذای فاقد عنصر روی استفاده کردند. پس از اعمال متغیر مستقل، برای هر گروه 12 سر موش نر به عنوان نمونة آماری در نظر گرفته شد که در 56 روزگی تحت آزمون حافظه و یادگیری از طریق ماز آبی موریس قرار گرفتند و در 66 روزگی عملکرد حرکتی آنها به وسیلة دستگاه سنجش فعالیت حرکتی (Open Field) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که کمبود عنصر روی در هفتة آخر بارداری و دوران شیردهی موجب تخریب یادگیری، حافظه و ضعف در عملکرد حرکتی می شود. به علاوه مکمل عنصر روی، سبب بهبود یادگیری و حافظه شد، اما تأثیر معنی داری بر عملکرد حرکتی نوزادان نداشت.
