مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
حامد فهیمی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ علی مقدم زاده؛ داود حومنیان شریف ابادی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکتکنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکتکنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکتکنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکتکنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی- آموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخلة خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت. در دو مرحلة پیش‌آزمون و پس‌آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت شد و رفتار خیرگی شرکتکنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازهگیری شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودگفتاری راهبردی بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دورة چشم آرام تأثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی سبب افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دورة چشم آرام شده است. گروه‌های ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کرده‌اند سبب افزایش عملکرد حرکتی و دورة طولانی‌تر چشم آرام شده‌اند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دورة چشم آرام تأثیری ندارد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌های مبتدی تأکید دارد و از سازوکار توجهی خودگفتاری پشتیبانی می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
نرگس عبدلی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ مجید قشونی
چکیده
مقدمه: در خصوص تغییرات امواج مغز طی فرایند یادگیری، در پژوهش‌های پیشین تناقض وجود دارد، از آنجا که سازوکارهای زیربنایی شناختی حرکتی و عصبی حرکتی اجرای اعمال نیازمند بررسی بیشتر هستند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ توان ریتم میو گلف‌بازان ماهر و مبتدی بود.روش پژوهش: در پژوهش حاضر 15 دانشجوی مبتدی بدون تجربه در مهارت گلف، به‌عنوان ...
بیشتر
مقدمه: در خصوص تغییرات امواج مغز طی فرایند یادگیری، در پژوهش‌های پیشین تناقض وجود دارد، از آنجا که سازوکارهای زیربنایی شناختی حرکتی و عصبی حرکتی اجرای اعمال نیازمند بررسی بیشتر هستند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ توان ریتم میو گلف‌بازان ماهر و مبتدی بود.روش پژوهش: در پژوهش حاضر 15 دانشجوی مبتدی بدون تجربه در مهارت گلف، به‌عنوان گروه مبتدی و 15 بازیکن باتجربه در مهارت گلف به‌عنوان گروه ماهر شرکت کردند. امواج مغزی شرکتکنندگان طی 20 کوشش تمرینی مهارت پات گلف ثبت شد. داده‌ها با استفاده از روش ICA پردازش شدند. برای تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس چندمتغیرۀ یکطرفه با طرح 2 × 3 (گروه × ناحیه) استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که توان ریتم میو (8 - 13 هرتز) در سه ناحیۀ مرکزیِ (C3, Cz, C4) مغزِ بازیکنان گلف مبتدی و ماهر تفاوت معنادار دارد (0/05 ≥P )، به‌طوری‌که میانگین توان ریتم میو گروه ماهر بیشتر از گروه مبتدی بود.نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان میدهد کارکرد مغز گلف‌بازان ماهر و مبتدی در نواحی قشر حسی و حرکتی مغز متفاوت است. به‌نظر می‌رسد طی فرایند یادگیری مهارت پات گلف، مغز دستخوش تغییرات کارکردی می‌شود که این تغییرات در سیستم عصبی، احتمالاً یکی از دلایل کنترل و اجرای بهتر مهارت در افراد ماهر است. یافته‌ها ضرورت توجه به فرایند یادگیری در بهبود کنترل و اجرای بهتر اعمال روزانه و مهارت‌های تخصصی را مطرح می‌کند. تحقیق حاضر به درک سازوکارهای زیربنایی عصب‌شناختی و عصبی حرکتی اجرای مهارت‌ها به متخصصان آموزش و بازتوانی اعمال و مهارت‌های حرکتی کمک می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
مریم موسوی سردشتی؛ صدیقه رضایی دهنوی
چکیده
مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می‌شود که ضریب هوشی آنها در دامنة 70 تا 85 پایین‌تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم‌توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش‌های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهش‌های متعددی نشان داده شده است. کنش‌های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، ...
بیشتر
مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می‌شود که ضریب هوشی آنها در دامنة 70 تا 85 پایین‌تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم‌توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش‌های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهش‌های متعددی نشان داده شده است. کنش‌های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، تحصیلی و شناختی کودکان را تشکیل میدهد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین‌های ادراکی- حرکتی بر بهبود کنش‌های اجرایی کودکان با هوش مرزی بود.
روش پژوهش: پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 30 نفر از دانش‌آموزان دارای هوش مرزی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایابی شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته، هفته‌ای دو جلسة 45 دقیقه تمرین‌های ادراکی حرکتی را آموزش دیدند و اجرا کردند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامة درجه‌بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (2000) بود. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار اس پی اس اس 26 تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد تمرین‌های ادراکی- حرکتی به بهبود کارکردهای اجرایی شامل بازداری، توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظة کاری، برنامه‌ریزی، سازماندهی و کنترل (0/01>P) کودکان با عملکرد هوش مرزی منجر می‌شود.
نتیجه‌گیری: برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان با هوش مرزی، اجرای برنامه‌های آموزشی حاوی تمرین‌های ادراکی- حرکتی توصیه می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
وحید حسنپور؛ علیرضا فارسی؛ مهین عقدایی
چکیده
مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راههای مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محرک‌های موسیقی و ویدیوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه‌رفتن بود.
روش‌پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکتکنندگان ...
بیشتر
مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راههای مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محرک‌های موسیقی و ویدیوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه‌رفتن بود.
روش‌پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکتکنندگان این پژوهش 24 نفر سالمند 65 تا 75 سال بود. سپس شرکتکنندگان با سرعت 3 الی 5 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 تا 8 دقیقه شروع به راه رفتن روی تردمیل کردند. افراد در سه شرایط مختلف (موسیقی انگیزشی، ویدیوی انگیزشی و بدون مداخله) از طریق دستگاه تحلیل گازهای تنفسی (مصرف کالری به حالت استراحت، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت تهویه بر دی‌اکسید کربن) و مقیاس درک فشار بورگ برای ثبت میزان ادراک هر فرد از تلاش و فعالیت خود، ارزیابی شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در شرکتکنندگان در وضعیت موسیقی انگیزشی، تفاوت معناداری در متغیرهای مصرف کالری به حالت استراحت، فشار درک شده، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت به شرایط ویدیوی انگیزشی و شرایط بدون مداخله وجود داشت ولی در متغیر نسبت تهویه بر دی اکسید کربن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: : به نظر می‌رسد راه رفتن همراه با موسیقی انگیزشی باعث بهبود پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
حامد فهیمی؛ احمد قطبی ورزنه؛ داریوش خواجوی
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف-گیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 دختر و پسر مبتلا به اختلال هماهنگی ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف-گیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت.
روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 دختر و پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با دامنه سنی 7 تا 9 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکتکنندگان به پرتاب 10 توپ به سمت دیوار و همزمان دریافت توپ برگشتی تحت سه شرایط بینایی کامل، انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی پرداختند. همزمان با پرتاب و دریافت توپ، حرکات چشم شرکتکنندگان توسط دستگاه ردیابی بینایی ثبت گردید. داده‌ها به روش تحلیل واریانس درون گروهی با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که اجرای مهارت هدف‌گیری- دریافت و طول دوره چشم آرام در شرایط انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی در مقایسه با شرایط بدون انسداد به طور معناداری تضعیف گردید (05/0>p). همچنین، نتایج نشان داد که انسداد ابتدایی باعث تضعیف بیشتر اجرای مهارت پرتاب و دریافت و هم طول دوره کوتاه‌تر چشم آرام در مقایسه با انسداد انتهایی گردید (05/0>P).
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر از نقش سیستم پیش‌برنامه‌ریزی در اجرای مهارت پرتاب و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی حمایت می‌کند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
مرتضی پورآذر؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه
چکیده
مقدمه:منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیر پیشرونده است که دارای اثرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود. روش: تعداد 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به صورت در دسترس ...
بیشتر
مقدمه:منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیر پیشرونده است که دارای اثرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود. روش: تعداد 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازهگیری نمرات تعادل ایستا بکار گرفته شد. گروه‌های خطی و غیرخطی به مدت 4 هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) در سطح 05/0 < p اجرا شدند. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حدأقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). همچنین، با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی پلاژی شد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
امیر دانا؛ منصور خلیل زاده کوچمشکی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکتکنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکتکنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی اجرا شد و برای کنترل اثر تازگی و ترتیب ارائه سطوح مختلف متغیر مستقل از همترازسازی متقابل استفاد شد. در سه شرایط پایه، خودگویی انگیزشی خودمختار (خود تعیین‌کننده)، خودگویی انگیزشی کنترل‌شده (مربی تعیین‌کننده) به صورت درون‌گروهی عملکرد استقامتی آنها در آزمون بروس بر اساس زمان رسیدن به وامانده‌سازی سنجیده شد و ادراک از فشار با آزمون بورگ سنجیده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که خودگویی در شرایط خود تعیین‌کننده نسبت به مربی تعیین‌کننده منجر به کاهش ادراک از فشار و بهبود عملکرد استقامتی شد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که خودگویی در شرایط مربیتعیین‌کننده و خود تعیین‌کننده نسبت به شرایط بدون خودگویی منجر به بهبود عملکرد استقامتی شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد جوّ انگیزشی خودمختار در شرایطی که ورزشکار در انتخاب و استفاده از نوع عبارت‌های خودگویی نقش اصلی را ایفا می‌کرد، با برآورده کردن نیازهای روان‌شناختی خودمختاری، ارتباط و شایستگی زمینه بهبود عملکرد استقامتی و کاهش ادراک از فشار ورزشکاران را فراهم کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
کوثر عباس‌پور؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی؛ سید حجت زمانی ثانی؛ استفان اشنایدر
چکیده
اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها نیاز به یکپارچگی چندحسی دارند. قابل توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران مورد بررسی جامع قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار می‌باشد.
مطالعه بصورت نیمه‌تجربی با جامعه ...
بیشتر
اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها نیاز به یکپارچگی چندحسی دارند. قابل توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران مورد بررسی جامع قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار می‌باشد.
مطالعه بصورت نیمه‌تجربی با جامعه آماری بازیکنان پسر نخبه بدمینتون انجام شد. از بین آنها 13 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بازیکنان باید در مورد تکلیف تصمیم‌گیری فضایی بدمینتون، در چهار حالت (محرک بینایی، محرک شنوایی، محرک بینایی-شنوایی همسو و محرک بینایی-شنوایی ناهمسو) تحت دو شرایط عادی و تحت فشار، پاسخ صحیح می‌دادند. برای طراحی تکلیف و ارزیابی دقت تصمیم‌گیری از نرم‌افزار سایکوپای و جهت تحلیل آماری، واریانس اندازه‌گیر‌های مکرر در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.
نتایج نشان داد دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبه بدمینتون در حالت بینایی-شنوایی همسو (چندحسی) به طور معناداری بهتر از حالت‌های تک حسی بینایی و شنوایی به صورت مجزا، به ویژه در شرایط تحت فشار بود. همچنین دقت تصمیم‌گیری در حالت بینایی-شنوایی ناهمسو، نسبت به سه حالت دیگر، به طور معناداری کمتر بود.
می‌توان گفت یکپارچگی چندحسی (بینایی-شنوایی) نسبت به پردازش تک حسی (بینایی یا شتوایی) باعث بهبود عملکرد بیشتری در دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبه بدمینتون می‌شود که براساس نظریه پردازش اطلاعات، قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد تصمیم‌گیری در هر چهار حالت حسی در شرایط تحت فشار، بهتر از شرایط عادی بود، که می‌توان دلیل آن را به سطح بالای تجربه و مهارت ورزشکاران در شرایط تحت فشار نسبت داد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
صالح نصیری؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
چاقی بر سلامت روانی و جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و ...
بیشتر
چاقی بر سلامت روانی و جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی دانش‌آموزان چاق بود.روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. به طور هدفمند و در دسترس 24 دانش‌آموز چاق به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری، شامل گروه آموزش سنتی و گروه آموزش TGFU تقسیم شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون مهارت فوتسال، آزمون 4 × 9، آزمون 20 متر استقامت شاتل ران، آزمون شاتل ران 10 در 5 متر و پرسشنامه فعالیت بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس، در سطح خطای 5 صدم استفاده شد.نتایج نشان داد که بین عملکرد بازی فوتسال، استقامت قلبی عروقی، چابکی، سرعت و سطح فعالیت‌بدنی گروه سنتی و TGFU تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0≥P) همچنین نتایج در گروه TGFU به طور معنی‌داری نسبت به گروه سنتی بهتر بود (05/0≥P).آموزش TGFU از طریق افزایش رفتارهای انطباقی شرکتکنندگان در مسابقات و تسهیل ظرفیت آنها برای حل چالش‌های مختلف محیط عملکرد باعث پیشرفت شرکتکنندگان می‌شود، بنابراین در فعالیت‌های مربوط به تربیت‌بدنی مدارس می‌توان برای بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی و بهبود عملکرد ورزشی دانش‌آموزان چاق از آموزش TGFU به جای روش‌های سنتی استفاده کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
داود فاضلی؛ حسین تقی زاده؛ سیده فاطمه جباری؛ لیلا قوهستانی
چکیده
مقدمه
هدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟
روش پژوهش:
در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر ...
بیشتر
مقدمه
هدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟
روش پژوهش:
در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر تقسیم‌بندی شدند: جسمانی، مشاهده‌ای، ذهنی، جسمانی بدون بازخورد، مشاهده‌ای بدون بازخورد و کنترل. افراد به مدت یک روز (9 بلوک 18 کوششی) به تمرین ضربه گلف پرداختند. گروه‌های تمرینی بر اساس گروه‌بندی ذکر شده به صورت جسمانی، مشاهده‌ای و یا تصویرسازی تکلیف را تمرین کردند. گروه‌های جسمانی بدون بازخورد و مشاهده‌ای بدون بازخورد از مشاهده نقطه توقف توپ منع شدند. دقت ضربه افراد و تعداد درجات آزادی دینامیک به عنوان متغیر اجرا مورد سنجش قرار گرفتند.
در متغیر دقت حرکت نشان داده شد که حذف بازخورد در تمرین جسمانی و تمرین مشاهده‌ای سطح عملکرد را در حد تمرین ذهنی کاهش میدهد. با این حال در تعداد درجات آزادی دینامیک نشان داده شد که تصویرسازی حرکتی با گروه‌های بدون بازخورد تفاوت معنی‌داری دارد و حذف بازخورد در این دو حالت موجب مشابهت با تمرین ذهنی نشد.
این نتایج بر اساس مکانیزم‌های زیربنایی متفاوت توجیه شدند. استدلال شد که تمرین جسمی یک تمرین ادراک محور است و تمرین ذهنی یک تمرین مبتنی بر شناخت است که بر بازنمایی حافظه‌ای برای تولید حرکت تکیه دارد. در مقابل تمرین مشاهده‌ای یک فرایند دو سویه ادراکی شناختی است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
روح اله محمدی میرزائی؛ مجید محمدی
چکیده
مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان ...
بیشتر
مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دبستانی بود.
روش پژوهش: جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر شهر نورآباد با دامنه سنی 8 تا 10 سال بود که تعداد 200 نفر (100 نفر گروه تجربی، 100 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و انجام آزمون‌های سواد بدنی (CAPL-2) و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی (Peds QL) به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در این پژوهش شرکت کردند. گروه تجربی به مدت دو ماه به‌صورت سه جلسه در هفته در برنامه مایل روزانه شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را انجام دادند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی، تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله مایل روزانه اثر معناداری بر سواد بدنی (001/0=P) ، فعالیت بدنی روزانه (001/0=P)، شایستگی جسمانی (001/0=P)، انگیزش و اعتمادبه‌نفس (001/0=P)، دانش و درک (001/0=P) و همچنین کیفیت زندگی (001/0=P)، عملکرد جسمانی (001/0=P)، عملکرد عاطفی (001/0=P)، عملکرد اجتماعی (001/0=P) و عملکرد تحصیلی (001/0=P)شرکتکنندگان دارد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود برای جلوگیری از ترک فعالیت بدنی و تکامل مناسب سطح سواد بدنی و کیفیت زندگی کودکان از مداخله مایل روزانه در سطح مدارس کشور استفاده گردد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
زهره خلیل پور شیراز؛ بهزاد بهزادنیا؛ محمدتقی اقدسی
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است.
روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است.
روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) فعالیت منظم داشتند و عضو یکی از تیم‌های ورزشی در شهر تبریز بودند. تعداد 134 ورزشکار و به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش رفتارهای خود حامی‌گری و خود تخریبی، پرسشنامه رضایت‌مندی و تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی، پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه مقیاس ذهن‌آگاهی، توجه و هوشیاری را تکمیل کردند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین رفتارهای خود حامی‌گری با رضایت‌مندی نیازهای اساسی روان‌شناختی و بین رفتارهای خود تخریبی با تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ورزشکارانی که رفتارهای خود حامی‌گری بیشتری را در خود توسعه می‌دهند، رضایت‌مندی از نیازهای بیشتری را تجربه کرده و از این رو ذهن‌آگاه‌تر بوده و می‌توانند کیفیت خواب بهتری داشته باشند که این می‌تواند در عملکرد بهتر ورزشی آنان مؤثر باشد. از این‌رو، به مربیان ورزشی پیشنهاد می‌شود با بهره‌گیری از رفتارهای خود حامی‌گری مداخلاتی با هدف کمک به ورزشکاران برای بازیابی خود و ارتقای رضایت‌مندی از نیازهای اساسی روان‌شناختی را در جهت ارتقای سطح عملکرد و همچنین سلامت روان ورزشکاران قدم بردارند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
ابراهیم متشرعی؛ مهین عقدایی؛ ظیما عبدالهی
چکیده
این پژوهش بررسی تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی بر استحکام ذهنی، اجرای روان وعملکرد بازیکنان جوان والیبال بود تحقیق حاضر، از نوع نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل مداخله نما می‌باشد. برای این منظور 24 نفر از والیبالیست‌های فعال به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. ...
بیشتر
این پژوهش بررسی تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی بر استحکام ذهنی، اجرای روان وعملکرد بازیکنان جوان والیبال بود تحقیق حاضر، از نوع نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل مداخله نما می‌باشد. برای این منظور 24 نفر از والیبالیست‌های فعال به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمایش آزمودنی‌ها به مدت شش هفته و هر هفته یک جلسه‌ی یک ساعته از برنامه ذهن‌آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی را دریافت کردند. . در پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازهگیری از تمام افراد حاضر در دو گروه آزمایش و کنترل شامل پرسشنامه اجرای روان و استحکام ذهنی و نیز آزمون عملکرد ورزشی در والیبال انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط و تحلیل واریانس ساده و آزمون تعقیبی بونفرونی با بوسیله نرم افزار SPSS استفاده شدنتایج تحلیل واریانس مختلط د نشان داد که اثر اصلی آزمون و هم چنین اثر تعامل گروه با آزمون معنادار شده است (p<0.05). در مرحله پس ازمون بین دو گروه تفاوت معنی داری در متغیرهای تحقیق مشاهده شد (p<0.05).نتایج حاکی از اثربخشی استفاده از آموزش ذهن‌آگاهی در بهبود و افزایش استحکام ذهنی، اجرای روان و عملکرد والیبالیست‌های جوان بود. بر اساس این یافته‌ها پیشنهاد می‌گردد که از مداخله ذهن آگاهی به عنوان راهکاری ساده، ارزان، در دسترس، قابلیت اجرایی بالا بدون بروز عوارض فیزیکی و روانی خاص در جهت بهبود عملکرد ورزشی، استحکام ذهنی و اجرای روان والیبالیست‌های جوان استفاده کرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
نازلی ایلچی زاده؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی
چکیده
مقدمه: کارکردهای اجرایی فرایندهای شناختی را کنترل، هدایت و هماهنگ می‌کنند. هدف تحقیق حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز در یادگیری آشکار و پنهان یک مهارت حرکتی در دختران نوجوان با کارکردهای اجرایی سرد است.
روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که 20 دختر 12 تا 14 ساله بصورت هدفمند بر اساس ...
بیشتر
مقدمه: کارکردهای اجرایی فرایندهای شناختی را کنترل، هدایت و هماهنگ می‌کنند. هدف تحقیق حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز در یادگیری آشکار و پنهان یک مهارت حرکتی در دختران نوجوان با کارکردهای اجرایی سرد است.
روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که 20 دختر 12 تا 14 ساله بصورت هدفمند بر اساس نمره آزمون‌های کاگلب انتخاب و در دو گروه یادگیری آشکار و پنهان قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون افراد 15 پرتاب دارت داشتند و همزمان امواج مغزی با دستگاه الکترونسفالوگرافی ثبت شد. سپس هر دو گروه به مدت پنج روز متوالی با آموزش‌های متفاوت جلسات تمرینی 60 دقیقه‌ای را پشت سر گذاشتند. بعد از اتمام تمرینات، روز ششم آزمون یادداری و انتقال انجام شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار متلب، اس‌پی‌اس‌اس و اکسل در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد پاسخ بخش‌های مختلف سیستم عصبی در قالب انواع امواج مغزی در پنج منطقه مغز DLPFC، OFC، CF، Frontal، All Frontal به روش یادگیری آشکار معنادار بوده است و به روش یادگیری پنهان معنادار نبوده است.
نتیجه گیری: براساس نتایج حاضر می‌توان گفت روش یادگیری آشکار باعث ایجاد تغییرات مثبتی در سطح قشر مغزی می‌شود ولی یادگیری پنهان نیاز به تقویت بلندمدت دارد. بنابراین، یادگیری آشکار می‌تواند یک مداخله مؤثر برای بهبود امواج مغزی و ارتقای یادگیری مهارت حرکتی در افراد با کارکرد اجرایی سرد در کوتاه‌مدت باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
محمد رضا شهابی کاسب؛ شیما محمد پور؛ رسول زیدآبادی؛ انسیه سادات عسکری تبار
چکیده
مقدمه: داوران ورزشی در طی دوران شغلی خودشان تحت تاثیر عوامل مختلف درونی و بیرونی قرار می‌گیرند و تجارب زیسته متفاوت و متنوعی دارند که می‌تواند بر عملکرد آنها تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روانی – اجتماعی داوران ورزشی بود.
روش‌پژوهش: به لحاظ روششناختی، این پژوهش در دامنۀ مطالعات کیفی از نوع پدیدارشناسی ...
بیشتر
مقدمه: داوران ورزشی در طی دوران شغلی خودشان تحت تاثیر عوامل مختلف درونی و بیرونی قرار می‌گیرند و تجارب زیسته متفاوت و متنوعی دارند که می‌تواند بر عملکرد آنها تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روانی – اجتماعی داوران ورزشی بود.
روش‌پژوهش: به لحاظ روششناختی، این پژوهش در دامنۀ مطالعات کیفی از نوع پدیدارشناسی قرار میگیرد. شرکتکنندگان در پژوهش شامل داوران زن و مرد در رشته‌های تیمی ورزشی مختلف در سال 1400- 1401 بود که سابقه حداقل سه سال قضاوت در لیگ‌های استانی تا لیگ‌ها حرفه‌ای کشور را داشتند. شرکتکنندگان در پژوهش به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه گیری تا مرحله رسیدن به اشباع ادامه یافت و در نهایت 20 داور از رشته‌های مختلف در پژوهش شرکت داشتند. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های کیفی از روش هفت مرحله‌ای کُلایزی استفاده شد. همچنین برای عدم سوگیری و همگرایی از چند سویه‌سازی (داده‌ها، محقق) استفاده شد.
یافته‌ها: بر اساس تحلیل یافته‌های پژوهش حاضر سه مضمون اصلی مربوط به تجارب خوشایند شامل راهبردهای مقابله‌ای مساله‌مدار، بکارگیری مهارت‌های روانی و تاب آوری /سرسختی ذهنی، و سه مضمون اصلی مربوط به تجارب ناخوشایند شامل استرس شغلی، اضطراب شناختی و افسردگی به دست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داده که شغل داوری آثار خوشایند و ناخوشایندی روانی و اجتماعی بر روی داوران ایرانی داشته است. لذا آگاهی و درک متقابل از این تجارب می‌تواند زمینه‌ساز تصمیمگیریهای لازم توسط مدیران و مسئولین ورزشی کشور باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
حانیه اکبرآبادی؛ داود فاضلی؛ پروانه شمسی پور دهکردی
چکیده
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربه گلف بود.
روش پژوهش: 50دانشجوی دختر با دامنه سنی 20-35 به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، یادگیری افتراقی مسدود، تداخل زمینه‌ای تصادفی، تداخل زمینه‌ای مسدود و کنترل تقسیم شدند. به منظور اجرای ...
بیشتر
مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربه گلف بود.
روش پژوهش: 50دانشجوی دختر با دامنه سنی 20-35 به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، یادگیری افتراقی مسدود، تداخل زمینه‌ای تصادفی، تداخل زمینه‌ای مسدود و کنترل تقسیم شدند. به منظور اجرای تکلیف، از توپ و چوب استاندارد گلف، اهداف دایره شکل با قطر 11 سانتیمتر بر روی زمین چمن با ابعاد 4× 9 متر و نرم افزار سنجش بازنمایی ذهنی استفاده شد. آزمودنی ها در پیش آزمون تکلیف سنجش بازنمایی ذهنی و 15 ضربه گلف از فاصله3 متری را اجرا کردند. در مرحله اکتساب 12 بلوک 15 کوششی مطابق با دستورالعمل های آموزشی مربوط با گروه های خود انجام دادند. 24 ساعت بعد از جلسه اکتساب در آزمون یادداری مشابه با شرایط پیش‌آزمون شرکت کردند و در آزمون انتقال 15 ضربه از فاصله 5 متری اجرا کردند
یافته ها: در اکتساب عملکرد گروه افتراقی تصادفی به طور معنی‌داری با سایر گروها تفاوت داشت و ضعیف‌تر از گروه های دیگر عمل کرد (001/0=P). در آزمون یادداری گروه افتراقی تصادفی و تداخل زمینه‌ای تصادفی نسبت به افتراقی مسدود و تداخل زمینه‌ای مسدود دقت بالاتری داشتند (001/0=P) اما در آزمون انتقال گروه‌های یادگیری افتراقی نسبت به همه گروه ها دقیق‌تر عمل کردند.
نتیجه گیری: بنابراین تغییرات مداومی که در یادگیری افتراقی ایجاد شده احتمالا به دلایلی مانند ظهور جاذب‌های وابسته به خود و وابسته به زمینه و همچنین پدیده نوسانات تصادفی ناشی می‌شود .
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
شعله فرهمند؛ الهه عرب عامری؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ سید محمد مهدی میرباقری؛ مرتضی حیدری
چکیده
مقدمه: پژوهش‌هایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی پرداخته اند در ابتدا از تکالیف تک دستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم و سپس رویکرد تکالیف دو دستی مانند درمان دو دستی فشرده استفاده کردند اما پژوهشی که تأثیر دریافت دو دستی توپ را بررسی کند، مشاهده نشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست بعد از تمرین دریافت دو ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش‌هایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی پرداخته اند در ابتدا از تکالیف تک دستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم و سپس رویکرد تکالیف دو دستی مانند درمان دو دستی فشرده استفاده کردند اما پژوهشی که تأثیر دریافت دو دستی توپ را بررسی کند، مشاهده نشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست بعد از تمرین دریافت دو دستی هندبال در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی‌پلژی بود.
روش پژوهش: شرکت کنندگان پنج کودک مراجعه کننده به کلینیک فخر صادق با میانگین سنی (28/2±2/10) بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. والدین کودکان فرم رضایت نامه را تکمیل کردند. هر شرکت کننده در مجموع یک بار قبل و یک بار بعد از تمرین با استفاده از آزمون پوردو پگ بورد مورد آزمایش قرار گرفت و عملکرد تک دستی، دو دستی همزمان و متوالی بررسی شد. شرکت کنندگان در مجموع شش هفته، هر هفته دو جلسه 30 دقیقه ای تمرینات دو دستی را انجام دادند.
یافته‌ها: تمرینات عملکرد دست کمتر آسیب دیده و هماهنگی دو دستی متوالی بطور معناداری افزایش یافت اما هماهنگی دو دستی همزمان پیشرفت معناداری نداشت. همچنین پیشرفت معناداری در دست بیشتر آسیب دیده مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه تمرکز آزمون پوردو پگ بورد بر بعد شناختی نیز می‌باشد، نتایج آزمون می تواند بیشتر بیانگر بهبود عملکرد شناختی ناشی از تمرین درمانی دریافت دودستی توپ درکودکان فلج مغزی باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
محسن شیرمحمدلو؛ سمیه نامدار طجری
چکیده
مقدمه: مکانیزم‌های اثر حاد فعالیت‌بدنی بر شناخت و وابسته‌های نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت‌بدنی هوازی بر پتانسیل‌های فراخوانده شده از تکلیف توجهی فلانکر ازطریق تحلیل پتانسیل‌های وابسته به رخداد (ERP) است.
روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 12/1 ± 07/14 در این پژوهش شرکت‌کردند. شرکتکنندگان ...
بیشتر
مقدمه: مکانیزم‌های اثر حاد فعالیت‌بدنی بر شناخت و وابسته‌های نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت‌بدنی هوازی بر پتانسیل‌های فراخوانده شده از تکلیف توجهی فلانکر ازطریق تحلیل پتانسیل‌های وابسته به رخداد (ERP) است.
روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 12/1 ± 07/14 در این پژوهش شرکت‌کردند. شرکتکنندگان در دو روز متفاوت به آزمایشگاه مراجعه کردند. در یک روز بدون دویدن و در روز دیگر بعد از 20 دقیقه دویدن هوازی آزمون فلانکر را اجرا کردند. همزمان فعالیت الکتریکی قشر نیز ثبت شد. از نرم افزار EEGLAB برای استخراج ERPهای حاصل از فعالیت‌الکتریکی قشری حین اجرای تکلیف فلانکر استفاده‌شد و مؤلفه‌‌های P2، N2 و P3 در کانال‌های Fz، Pz استخراج‌شدند. از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و نرم افزار SPSS برای پاسخ به فرضیه‌های تحقیق استفاده‌شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان‌داد که یک جلسه تمرین‌بدنی هوازی، دامنه مؤلفه‌‌های درونزا P3 و N2 در کانال Fz را افزایش معنادار داده‌است و زمان تأخیر ظهور آنها را نیز کاهش‌داده‌است (0.05>P). این تغییرات در کانال Pz تایید نشد. دامنه مؤلفه P2 در اثر دویدن‌هوازی تغییر معناداری نداشت (0.05<P) اما این مؤلفه در کانال Pz به‌شکل معناداری زودتر پدیدارشد (0.05>P).
نتیجه گیری: نتایج نشان‌دادند که مؤلفه‌‌های درونزا ERP در تکلیف توجهی فلانکر پس‌از فعالیت‌بدنی هوازی به‌شکل معناداری تسهیل شده‌است. ممکن‌است وقوع سریعتر P2 حاصل یکپارچگی حسی‌ادراکی موثرتر در ناحیه آهیانه‌ای باشد. بنابراین فعالیت‌بدنی هوازی به‌عنوان یک راهکار برای تسهیل شناختی قبل از فعالیت‌هایی با نیاز پردازشی سطح بالا توصیه می‌شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
مهدی راهزانی؛ جلیل مرادی
چکیده
مقدمه: بینایی یکی از حواس بسیار مهم در یادگیری مهارت‌های حرکتی است و در این رابطه نقش خطای ادراک بینایی از اهمیت بالایی برخوردار است، لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خطای ادراک بینای در یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی انجام شد.
روش پژوهش: شرکتکنندگان شامل 20 نفر از نوجوانان با میانگین سنی 17 سال بودند که به‌صورت نمونه‌گیری ...
بیشتر
مقدمه: بینایی یکی از حواس بسیار مهم در یادگیری مهارت‌های حرکتی است و در این رابطه نقش خطای ادراک بینایی از اهمیت بالایی برخوردار است، لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خطای ادراک بینای در یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی انجام شد.
روش پژوهش: شرکتکنندگان شامل 20 نفر از نوجوانان با میانگین سنی 17 سال بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس از جامعه دانش آموزان دوره متوسطه دوم انتخاب شدند. شرکتکنندگان پس از اجرای پیش‌آزمون به دو گروه تجربی (دارت تغییریافته با خطای ادراک بینایی) و کنترل (دارت معمولی) تقسیم شدند. هر دو گروه 10 جلسه تمرین انجام دادند. بلافاصله پس از جلسات تمرینی، پس‌آزمون و 2 ساعت بعد از پس‌آزمون، آزمون یادداری و انتقال فوری و یک هفته بعد، آزمون یادداری و انتقال تأخیری برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در هر دو گروه تجربی و کنترل پیشرفت معناداری در اجرای مهارت دارت از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون مشاهده شد (05/0 >p). اما مقایسه گروه تجربی و کنترل نشان داد که در تمام مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج نشان داد که ادراک بزرگ‌تر هدف تأثیری بر اجرا و یادگیری مهارت دارت ندارد و احتمالاً دستگاه کنترل حرکتی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های بعدی تأثیر خطای ادراک بینایی در شرایط جدیدی تحت بررسی قرار گیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
منیرالسادات آروین؛ زهره مشکاتی؛ رخساره بادامی
چکیده
هدف و زمینه: کارکردهای اجرایی مغز یک شاخص حیاتی برای موفقیت ورزشی هستند و یکی از مداخلاتی که می‌تواند بر آن تأثیرگذار باشد تمرینات کوادراتو است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر این تمرینات در سطح رفتاری بر روی کارکرد اجرایی ورزشکاران نیمه ماهر است.
روش پژوهش: تعداد 100 ورزشکار نیمه‌ماهر دختر شرکت‌کننده در سطوح باشگاهی در ورزش تیراندازی ...
بیشتر
هدف و زمینه: کارکردهای اجرایی مغز یک شاخص حیاتی برای موفقیت ورزشی هستند و یکی از مداخلاتی که می‌تواند بر آن تأثیرگذار باشد تمرینات کوادراتو است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر این تمرینات در سطح رفتاری بر روی کارکرد اجرایی ورزشکاران نیمه ماهر است.
روش پژوهش: تعداد 100 ورزشکار نیمه‌ماهر دختر شرکت‌کننده در سطوح باشگاهی در ورزش تیراندازی در دامنه سنی 15 تا 18 سال به روش در دسترس از بین تیراندازان استان یزد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در جلسات جداگانه‌ای هر کدام از آزمون‌های کارت‌های ویسکانسین، ان- بک و فلنکر جهت سنجش کارکرد اجرایی گرفته شد. مداخله تمرینات کوادراتو به مدت 28 روز هر روز 6 دقیقه انجام شد. سپس پس آزمون مطابق با پیش آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کوواریانس چند متغیره و تک متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند و سطح معناداری (05/0>p) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد تمرینات کوادراتو باعث بهبود 6/12 درصد در بازداری پاسخ ، 6/21 درصد در حافظه کاری و 18 درصد در انعطاف پذیری شناختی شده است.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق همراستا با تحقیقات ساختاری و عملکردی مغز بود. تمرینات کوادراتو در سطح رفتاری بر روی سه هسته کارکرد اجرایی (انعطاف‌پذیری شناختی،حافظه‌کاری، بازداری پاسخ) اثر مثبت داشت و می‌تواند یک مداخله مناسب برای افزایش کارکرد اجرایی ورزشکاران باشد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
مثنی کاظم جاسم الکریعی؛ فرزانه دا.وری؛ مازن هادی کزار آلتایی؛ زهره مشکاتی
چکیده
مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام ...
بیشتر
مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام گرفت.
روش پژوهش: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، بین سالمندان مرد با دامنه سنی 60 تا 80 سال، 60 سالمند سالم به صورت داوطلبانه به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری مداخله tDCS مخچه، tDCS قشر جلوی مغزی پشتی جانبی چپ (dlPFC)، tDCS ساختگی مخچه و tDCS ساختگی DlPFC قرار گرفتند و در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در 3 کوشش 30 ثانیه‌ای اقدام به ایستادن روی صفحه نیرو نمودند. در مرحله مداخله که مدت دو هفته و هر هفته 5 جلسه متوالی و هر جلسه 20 دقیقه به طول انجامید، تحریک مربوط به هر گروه انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تحریک tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای (جابجایی قدامی- خلفی و مرکزی- جانبی مرکز فشار) مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد (05/0>P). اما بین tDCS مخچه و dlPFC در تعادل ایستای سالمندان مرد تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می‌شود که از مزیت‌های tDCS مخچه و dLPFC در بهبود تعادل ایستای سالمندان مرد بهره گیرند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
زهرا فتحی رضائی؛ رباب باسل یونس؛ محمدتقی اقدسی
چکیده
مقدمه: خستگی ذهنی یکی از عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشی در رشته‌های ورزشی دقت محور مانند تیراندازی با تپانچه بادی محسوب می‌شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خستگی ذهنی بر دقت عملکرد و فعالیت موج آلفا در ورزشکاران تپانچه بادی بود.
روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه و با هدف کاربردی بودن با تعداد 20 تیرانداز به عنوان ...
بیشتر
مقدمه: خستگی ذهنی یکی از عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشی در رشته‌های ورزشی دقت محور مانند تیراندازی با تپانچه بادی محسوب می‌شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خستگی ذهنی بر دقت عملکرد و فعالیت موج آلفا در ورزشکاران تپانچه بادی بود.
روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه و با هدف کاربردی بودن با تعداد 20 تیرانداز به عنوان شرکت‌کننده بود که به دو گروه خستگی ذهنی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برای ایجاد خستگی ذهنی، از آزمون استروپ استفاده شد. عملکرد ورزشی با شلیک 15 تیر به سیبل تیراندازی و فعالیت موج آلفا با استفاده از دستگاه الکترونسفالوگرافی (EEG) 30 کاناله در دو مرحله پیش و پس آزمون بررسی شد. تحلیل آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب 2 در 2 با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 25 در سطح معناداری 05/0 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه خستگی ذهنی کاهش در دقت تیراندازی و افزایش فعالیت موج آلفا (در 5 منطقه مغزی) و در نواحی پیشانی، مرکزی، گیجگاهی و آهیانه داشتند. اما در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: این نتایج بر اهمیت مدیریت خستگی ذهنی در ورزش‌های با محوریت دقت عملکرد تأکید می‌کنند و پیشنهاد میدهد که برنامه‌های تمرینی و استراتژی‌های مقابله‌ای برای کاهش خستگی ذهنی توسعه یابند تا بهبود عملکرد ورزشکاران را فراهم سازند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
محمدرضا دوستان؛ عذرا نریمیسایی؛ معصومه حسین زاده
چکیده
مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر تمرین همراه با ریتم‌های مختلف موسیقی بر جفت‌شدگی حرکت دودستی بود.
روش پژوهش: شرکتکنندگان در پژوهش 48 دانش‌آموز ( ۱۵تا17 ساله) بودند که به سه گروه 16 نفره تقسیم شدند. آنها در پیش‌آزمون چهار حرکت دودستی با دشواری متفاوت، که شامل ترسیم دایره- خط بود، انجام دادند. در تمرین تنها تکلیفِ ترسیم دست ...
بیشتر
مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر تمرین همراه با ریتم‌های مختلف موسیقی بر جفت‌شدگی حرکت دودستی بود.
روش پژوهش: شرکتکنندگان در پژوهش 48 دانش‌آموز ( ۱۵تا17 ساله) بودند که به سه گروه 16 نفره تقسیم شدند. آنها در پیش‌آزمون چهار حرکت دودستی با دشواری متفاوت، که شامل ترسیم دایره- خط بود، انجام دادند. در تمرین تنها تکلیفِ ترسیم دست راست دایره و دست چپ خط افقی انجام شد. سه جلسه تمرین (هرجلسه 4 بلوک 10 کوششی 30 ثانیه‌ای) انجام شد. حین تمرین، گروه اول به موسیقی با ضرب‌آهنگ ۱۲۰ ضربه در دقیقه و گروه دوم 90 ضربه در دقیقه گوش می‌دادند. گروه سوم بدون موسیقی تمرین انجام کردند. آنها بلافاصله پس‌آزمون و ۴۸ ساعت بعد آزمون یادداری و انتقال را انجام دادند. برای تحلیل آماری، آزمون‌های آنووای مرکب و تحلیل واریانس مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخة 22 در سطح معنی‌داری 05/0 به‌عمل آمد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرین همراه با موسیقی در آزمون یادداری و انتقالِ ساده و متوسط باعث پیشرفت در الگوی فضایی تکلیف دودستی ترسیم دایره- خط شد، ولی در آزمون انتقالِ دشوار، تمرینات به‌ویژه در گروه اول (موسیقی با تمپوی بالا) باعث افت عملکرد شد. به‌طوری‌که در الگوی زمانی یا تعداد دایره-خط در آزمون انتقالِ دشوار، افت عملکرد مشاهده شد و انتقال منفی رخ داد.
نتیجه‌گیری: روی‌هم رفته، پس از تمرین، شاید به‌دلیل سادگی حرکت، جفت‌شدگی دودستی قوی رخ نداد. همچنین جفت‌شدگیِ زمانی از جفت‌شدگی فضایی قوی‌تر بود و هرچه تمپوی موسیقی بالاتر بود، میزان جفت‌شدگی دودستی بیشتر بود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
احمد نیک‌روان؛ زهرا جعفرزاده؛ محمدعلی سالیانه
چکیده
تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد ...
بیشتر
تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد 21 سالمند زن بالای 60 سال شهر سمنان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از تکمیل آزمون تعادل برگ و پرسشنامه مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن، به‌صورت انتصاب تصادفی در سه گروه (تمرینات با قیود ثابت، تمرینات با قیود متغیر و کنترل) قرار گرفتند. گروه تمرین ثابت، تمرینات راه‌رفتن با سرعت ثابت سطح هموار و صاف و گروه تمرین متغیر، تمرینات تعادلی و قدرتی راه‌رفتن با سرعت متغیر در سطح ناهموار و لغزنده را انجام دادند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد پیشرفت شرکتکنندگان ناشی از تاثیر تمرینات بر هر دو متغیر تعادل و ترس از افتادن معنادار است. یافته‌ها، تاثیر متفاوت تمرینات متغیر راه‌رفتن قدرتی و تعادلی و سرعت متغیر بر تعادل (042/0=p) را تأیید کرد؛ اما تفاوت آماری معنی‌داری بین سه گروه در متغیر ترس از افتادن مشاهده نشد (208/0=p). به‌طورکلی تمرینات راه‌رفتن بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند موثر است و بر اساس نتایج، تمرینات با سرعت‌های متغیر راه‌رفتن همراه با دستکاری قیود محیطی می‌تواند برای ارتقاء تعادل بسیار مفیدتر باشد. بر این اساس پیشنهاد می‌شود، این نوع تمرینات به‌عنوان بخشی از مداخله‌های فعالیت روزانه و حتی درمانی و توانبخشی در مراکز کار با سالمندان مورد توجه قرار گیرد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
فرزانه برمکی؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تأثیر برنامه حرکتی منتخب بر درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله بود. جامعه هدف درمطالعه حاضر، شامل تمام دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله شهر فردوس بود. شرکتکنندگان در سه گروه تمرینات منتخب، تجربی و کنترل اختصاص یافتند.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی باطرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون ...
بیشتر
هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تأثیر برنامه حرکتی منتخب بر درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله بود. جامعه هدف درمطالعه حاضر، شامل تمام دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله شهر فردوس بود. شرکتکنندگان در سه گروه تمرینات منتخب، تجربی و کنترل اختصاص یافتند.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی باطرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه باگروه کنترل بود. درگروه‌های تمرینات منتخب و تجربی انجام مداخله اعمال گردید. شرکتکنندگان در دو مرحله پیش و پس از دوره تمرینی بادو آزمون درک مطلب و عملکرد خواندن ارزیابی شدند. درحالی‌که دو گروه تمرینی براساس برنامه تعریف‌شده خود موردمداخله قرارگرفته بودند،گروه کنترل هیچ تمرینی انجام ندادند. برنامه تمرینی منتخب به‌کاررفته برمبنای رویکرد بلایت مبتنی بریادگیری توجه، تعادل و هماهنگی طراحی و درچهار هفته انجام شد، به‌منظور جمع‌آوری داده‌های مربوط به اختلالات خواندن، یک روز قبل از شروع تمرینات از افرادشرکت‌کننده خواسته شد تا به آزمون خواندن و نارساخوانی(نما) پاسخ دهند. سپس گروه‌های آزمایشی (برنامه تمرینی منتخب و تجربی) به مدت 4 هفته (12جلسه) دربرنامه تمرینات منتخب حرکتی شرکت کردند، دراین مدت گروه کنترل برنامۀ تمرینی هدف‌داری را دنبال نمیکرد. زمان تقریبی برای هر جلسه‌ی تمرینی 70دقیقه بود که شامل 10دقیقه گرم کردن،50دقیقه تمرینات ایستگاهی (تمرینات توجه، تعادلی و هماهنگی) و 10دقیقه تمرینات سرد کردن بود. از آزمون‌های پارامتریک تحلیل کوواریانس یکراهه و چند متغیره در پژوهش حاضر استفاده گردید. نتایج نشان داد که شرکتکنندگان گروه تمرینات منتخب مبتنی بر رویکرد بلایت عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر در هردو متغیر داشتند. نتایج این مطالعه تأییدی برتمرینات منتخب مبتنی بررویکرد بلایت است.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
بهزاد محمدی اورنگی؛ مهدی شهبازی؛ بهناز بخشی نژاد
چکیده
مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت فردی و تیمی و تصمیم‌گیری در تلفیق با آموزش فراگیر بود.
روش پژوهش: برای رسیدن به این هدف 64 کودک پسر(73/1±22/10) به‌عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت دو ماه هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه در گروه‌های چهارگانه (در هر گروه 12 کودک عادی دو کودک بیش‌فعال و ...
بیشتر
مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت فردی و تیمی و تصمیم‌گیری در تلفیق با آموزش فراگیر بود.
روش پژوهش: برای رسیدن به این هدف 64 کودک پسر(73/1±22/10) به‌عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت دو ماه هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه در گروه‌های چهارگانه (در هر گروه 12 کودک عادی دو کودک بیش‌فعال و دو کودک DCD) مهارت‌های فوتسال را تمرین کردند. در هرکدام از متغیرهای خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری، تعداد اعمال مشاهده‌شده ثبت و مورد تحلیل قرارگرفته است. بخشی از داده‌ها به‌صورت توصیفی و بقیه با آزمون 2 (زمان)*۴(گروه) تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که روش خطی در مقایسه با روش غیرخطی، TGFU و افتراقی تأثیر کمتری بر خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری دارد. در این راستا گروه غیرخطی در اعمال اصیل و خلاق، خلاقیت تیمی و تصمیم‌گیری بهتر از گروه‌های دیگر بود. در بخش آموزش فراگیر نیز عملکرد افراد با اختلال در پس‌آزمون برای اعمال خلاق، برای اعمال اصیل، برای خلاقیت تیمی و برای تصمیم‌گیری در گروه غیرخطی، افتراقی و TGFU بهتر از روش خطی بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت تلفیق آموزش فراگیر با روش غیرخطی تأکید می‌کند که در آن دستکاری قیود می‌تواند ضعف‌های کودکان دارای مشکل را پوشش دهد. این نتایج در مدارس می‌تواند کاربرد دارد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
سیده اختر حصاری؛ حمید رضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات هدف‌گیری مبتنی بر شاخص دشواری بر تعادل سالمندان بود.
روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 75 سالمند زن شهر مشهد با دامنه سنی 65 تا 75 سال، به روش مشارکت داوطلبانه انتخاب و در پنج گروه فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات هدف‌گیری مبتنی بر شاخص دشواری بر تعادل سالمندان بود.
روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 75 سالمند زن شهر مشهد با دامنه سنی 65 تا 75 سال، به روش مشارکت داوطلبانه انتخاب و در پنج گروه فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف متغیر، فاصله متغیر-هدف استاندارد، فاصله متغیر-هدف متغیر و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکتکنندگان اقدام به ایستادن روی صفحه تعادل سنج بایودکس نمودند. مرحله مداخله در شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت که شرکتکنندگان با دستورالعمل‌های موجود به اجرای 10 بلوک 10 کوششی با دو دقیقه استراحت بین بلوک‌ها پرداختند. بعد از اتمام مرحله تمرینی، مرحله پس آزمون انجام گرفت که شرکتکنندگان همانند مرحله پیش آزمون اقدام به ایستادن روی صفحه تعادل سنج بایودکس نمودند. داده-ها به روش تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج حاکی از این بود که مداخله‌های فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف متغیر، فاصله متغیر-هدف استاندارد و فاصله متغیر-هدف متغیر بر بهبود تعادل سالمندان زن تاثیر معناداری دارد (05/0>P). همچنین دیگر نتایج حاکی از برتری اثر فاصله استاندارد-هدف استاندارد در مقایسه با اثر دیگر مداخلات در بهبود تعادل سالمندان زن بود (05/0>P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر مشخص شد تعادل در پی ثابت نگه‌داشتن شاخص دشواری تسهیل خواهد شد چراکه این مساله در مورد نتایج آزمون گروه با شاخص دشواری یکسان اتفاق افتاد.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
راضیه پرنو؛ ایوب صباغی؛ بهروز ابراهیمی
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه دو روش آموزش خطی و غیرخطی بازی‌های توپی بالشوله هایدلبرگ بر میزان فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت در دختران 7 تا 9 ساله انجام شد.
روش پژوهش: این تحقیق نیمه‌تجربی با ۳۰ دختر ۷ تا ۹ ساله در دو گروه ۱۵ نفره (آموزش خطی و غیرخطی) انجام شد. مداخله شامل ۸ هفته تمرین (۳ جلسه در هفته) بود و فعالیت بدنی شرکتکنندگان ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه دو روش آموزش خطی و غیرخطی بازی‌های توپی بالشوله هایدلبرگ بر میزان فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت در دختران 7 تا 9 ساله انجام شد.
روش پژوهش: این تحقیق نیمه‌تجربی با ۳۰ دختر ۷ تا ۹ ساله در دو گروه ۱۵ نفره (آموزش خطی و غیرخطی) انجام شد. مداخله شامل ۸ هفته تمرین (۳ جلسه در هفته) بود و فعالیت بدنی شرکتکنندگان با پرسشنامه فعالیت بدنی نونهالان (ضامنی و همکاران، ۱۳۹۸) در طول دوره و دو ماه پس از آن اندازهگیری شد.. همچنین، از پرسش‌نامه‌های خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی مورانو و همکاران (2019) قبل و بعد از مداخله استقاده گردید.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب نشان داد که روش آموزش غیرخطی تأثیر معناداری بر افزایش سطح فعالیت بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی داشته است (P<0.05). اثر اصلی گروه در تمامی متغیرهای وابسته معنادار بود، که بیانگر تفاوت‌های قابل‌توجه بین دو گروه خطی و غیرخطی است. با این حال، اثر اصلی زمان و همچنین اثر تعاملی زمان × گروه در هیچ‌یک از متغیرهای وابسته به سطح معناداری نرسید (P>0.05).
نتیجه گیری: آموزش غیرخطی بازی‌های توپ‌های هایدلبرگ با افزایش خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی، نسبت به آموزش خطی، تأثیر بیشتری در بهبود و پایداری سطح فعالیت بدنی دختران ۷ تا ۹ ساله دارد. این یافته‌ها می‌توانند مبنای علمی برای طراحی برنامه‌های آموزشی مؤثرتر جهت ارتقای مشارکت کودکان در فعالیت بدنی باشند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
آی سن حبیب لی؛ علی مصطفی لو؛ عابدین خسروی
چکیده
: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش ...
بیشتر
: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش دبستانی شش سال به صورت داوطلب و در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه 12 نفره(گروه بازی گروهی، گروه بازی خلاقیت محور و گروه کنترل) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمایشی طی 8 هفته و هر هفته دو جلسه و در هر جلسه به میزان 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها قبل از اجرا و بعد از اتمام مداخله از پرسشنامه اضطراب اسپنس (2003)، پرسشنامه کمرویی استنفورد (2008) و پرسشنامه خلاقیت تورنس (1979) استفاده گردید و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (Mancova) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس‌آزمون گروه های آزمایشی و گروه کنترل از لحاظ کمرویی، اضطراب و خلاقیت تفاوت معناداری (001/0>P) وجود دارد. و بازی‌های گروهی و بازی‌های خلاقیت‌محور باعث ارتقاء خلاقیت و کاهش کمرویی و اضطراب گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود که در کنار مداخلات معمول برای دانش‌آموزان، از انواع بازی‌های گروهی و خلاقیت‌محور هم جهت ارتقاء خلاقیت و کاهش کمرویی و اضطراب استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
لیلا قندهاری علویجه؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
تحقیق حاضر به بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب واقعیت‌مجازی با تاکید بر غنی‌سازی محیط بر عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طراحی پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 30 بیمار مبتلا به پارکینسون با شدت متوسط (55 تا 65 ساله) مراجعه‌کننده به مراکز ...
بیشتر
تحقیق حاضر به بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب واقعیت‌مجازی با تاکید بر غنی‌سازی محیط بر عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طراحی پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 30 بیمار مبتلا به پارکینسون با شدت متوسط (55 تا 65 ساله) مراجعه‌کننده به مراکز بازتوانی غیر بستری در تهران بود. نمونه‌ها به روش در دسترس انتخاب و به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرینات سنتی، تمرینات واقعیت مجازی) تقسیم شدند. روش نمونه‌گیری در دسترس بود. ابزارهای مورد استفاده شامل تجهیزات واقعیت‌مجازی، EEG برای ثبت امواج مغزی (دلتا، تتا، آلفا، بتا، ریتم حسی-حرکتی) و Vienna Test System برای ارزیابی عملکرد پیوسته بودند. پروتکل تمرینی شامل تمرینات 1 ساعته طی سه هفته (هفته‌ای دو جلسه) بود. گروه کنترل بدون تمرین، گروه سنتی تمرینات‌بدنی و گروه واقعیت‌مجازی تمرینات مبتنی بر بازی‌های طراحی‌شده انجام دادند. تحلیل کوواریانس نشان داد که بین سه گروه در متغیرهای عملکرد پیوسته (خطای حذف و ارتکاب) و امواج مغزی تفاوت معناداری وجود دارد (P≤0/05). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت‌های معنی‌دار بین گروه‌ها را تایید کرد. گروه‌های تمرینات سنتی و واقعیت‌مجازی نسبت به گروه کنترل، در عملکرد پیوسته و تغییرات امواج مغزی تفاوت‌های معناداری نشان دادند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات واقعیت مجازی و سنتی به طور معناداری عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون را بهبود می‌بخشند. پیشنهاد می‌شود که از فناوری واقعیت‌مجازی به عنوان یک ابزار نوین و اثربخش در طراحی برنامه‌های توانبخشی بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده شود.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
مصطفی حاج لطفعلیان؛ فائزه حیدری؛ الهام دهقان نیری
چکیده
مقدمه: استعدادیابی ورزشی برای بهبود نتایج و اعتبار نیازمند جنبه‌های مختلف علوم است. امروزه هوش مصنوعی در مسائل مربوط به پیش‌بینی و طبقه‌بندی به‌خوبی عمل می‌کند و ازآنجاکه استعدادیابی چیزی جز پیش‌بینی صحیح و طبقه‌بندی افراد نیست، استفاده از آن می‌تواند راه‌گشا باشد. بر این اساس هدف مطالعه‌ی حاضر استفاده از هوش مصنوعی به‌منظور ...
بیشتر
مقدمه: استعدادیابی ورزشی برای بهبود نتایج و اعتبار نیازمند جنبه‌های مختلف علوم است. امروزه هوش مصنوعی در مسائل مربوط به پیش‌بینی و طبقه‌بندی به‌خوبی عمل می‌کند و ازآنجاکه استعدادیابی چیزی جز پیش‌بینی صحیح و طبقه‌بندی افراد نیست، استفاده از آن می‌تواند راه‌گشا باشد. بر این اساس هدف مطالعه‌ی حاضر استفاده از هوش مصنوعی به‌منظور استعدادیابی در حیطه‌های مختلف ورزش بود.
روش پژوهش: با وجود پراکندگی رشته‌های ورزشی، چهار دسته رشته‌ی توپی، راکتی، رزمی و آبی انتخاب و از روش نظر متخصص برای اولویت‌بندی شاخص‌های منتخب آنتروپومتری، سوماتیک، کنترل حرکتی، بیومکانیکی، آمادگی بدنی و روحی روانی استفاده گردید. 310 آزمودنی (پسر و دختر 6 تا 16 سال) مورد ارزیابی قرار گرفتند و بر اساس امتیازها برچسب‌زنی شدند. در ادامه برای بررسی میزان ارتباط بین هرکدام از مؤلفه‌ها با برچسب‌ها، از آزمون تی مستقل استفاده و 6 مولفه‌ی اصلی برای هریک از دسته رشته‌ها انتخاب شد. در نهایت از شبکه عصبی پروسپترون 6-1-1 برای بررسی دقت و اعتبار نتایج استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از شبکه‌های عصبی نشان داد که دقت برای دسته‌بندی افراد در رشته‌های توپی، راکتی، رزمی، آبی و سایر رشته‌ها به ترتیب 97.9، 97.9، 87.2، 91.5 و 80.8 درصد است که دقت مطلوب و بالایی است.
نتیجه‌گیری: در نهایت می‌توان گفت که تعیین مولفه‌های اصلی هر رشته به تفکیک و طراحی و برنامه‌ریزی شبکه‌ی عصبی مصنوعی کمک می‌کند تا محققین و مربیان شاخص‌های مهم هر رشته را بشناسند و برای استعدادیابی ورزشی در رشته‌های مورد نظر از آن استفاده کنند.
مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I
رشد و یادگیری حرکتی
سعید شکری؛ محمدتقی اقدسی
چکیده
مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود.
روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده ...
بیشتر
مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود.
روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده بر اساس نمره‌های ضربه غیر مستقیم بیلیارد در پیش‌آزمون به هفت گروه همگن 10 نفره شامل گروه‌های خودگفتاری آموزشی آشکار، خودگفتاری آموزشی پنهان، خودگفتاری انگیزشی آشکار، خودگفتاری انگیزشی پنهان، خودگفتاری نامرتبط آشکار، خودگفتاری نامرتبط پنهان و کنترل تقسیم شدند و مدت 15 دقیقه به اجرای تکلیف پرداختند و امتیاز 10 اجرای پایانی آنها ثبت شد. سپس به مدت 5 دقیقه استراحت کردند، و در ادامه 10 اجرا را انجام دادند. در زمان استراحت شرکتکنندگان به انجام خودگفتاری مربوط به گروه خود پرداختند. و یکبار دیگر همین مراحل با فاصله استراحت 2 دقیقه تکرار شد.
یافته ها: نمرات به دست آمده با تحلیل واریانس مرکب (2*7) در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت گروه‌ها در مراحل مختلف استفاده گردید. نتایج نشان داد که گروه‌های خودگفتاری آموزشی و انگیزشی (آشکار و پنهان)، نسبت به گروه‌های خودگفتاری نامرتبط و کنترل عملکرد بهتری داشتند و تفاوتشان معنی‌دار بود.
نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق، ورزشکاران می‌توانند جهت کاهش افت گرم‌کردن در مدت زمان استراحت از خودگفتاری آموزشی و انگیزشی به صورت آشکار و پنهان استفاده کنند.
