رشد و یادگیری حرکتی ورزشی

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

اثر تمرینات بدنی هدف‌مدار بر کارکردهای شناختی کودکان با اختلال یادگیری

هانیه قاسمیان مقدم؛ حسن محمدزاده

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 5-21

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.362812.1742

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات بدنی هدف‌مدار تکواندو بر کارکردهای شناختی کودکان با اختلال یادگیری اجرا شد.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 20 نفر از کودکان پسر با اختلال یادگیری با مراجعه به آموزش و پرورش استثنایی شهر مشهد از مراکز اختلال یادگیری انتخاب ... بیشتر مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات بدنی هدف‌مدار تکواندو بر کارکردهای شناختی کودکان با اختلال یادگیری اجرا شد.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 20 نفر از کودکان پسر با اختلال یادگیری با مراجعه به آموزش و پرورش استثنایی شهر مشهد از مراکز اختلال یادگیری انتخاب شدند. در مرحلة پیش‌آزمون، حافظة کاری و بازداری آزمودنی‌ها به‌ترتیب توسط آزمون‌های ان ـ بک و استروپ سنجیده شدند. پس آن، گروه تمرین در برنامة تمرینی منتخب تکواندو به‌صورت سه جلسة 50 دقیقه‌ای در هفته، در بازة زمانی چهار هفته شرکت کردند. در هر جلسه پیش از اجرای پروتکل تمرینی از مجموعه بازی‌های شناختی مغز من استفاده شد. 10 دقیقة اول جلسه، اجرای بازی‌های شناختی، سپس 10 دقیقه گرم کردن، 30 دقیقه آموزش و تمرین تکنیک‌های تکواندو و در آخر 10 دقیقه سرد کردن انجام گرفت. طی این مدت، گروه کنترل فعالیت‌های عادی خود را انجام دادند. در انتها، متغیرهای وابسته مجدداً در مرحلة پس‌آزمون اندازه‌گیری شدند. به‌منظور تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد.یافته‌ها: تمرینات بدنی هدف‌مدار تکواندو موجب بهبود کارکردهای شناختی در گروه تمرین شد؛ تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (0/05>P).نتیجه‌گیری: تمرینات بدنی هدف‌مدار تکواندو می‌تواند به‌عنوان یک مداخله بر بهبود کارکردهای شناختی این گروه کودکان تأثیرگذار باشد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس واکنش‎پذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان (PSRS-AA)

حسین صمدی؛ جلیل مرادی؛ محمد صحبتی ها

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 23-40

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.367012.1750

چکیده

مقدمه: واکنش‎پذیری به استرس زمینه‎ساز تفاوت‎های فردی در پاسخ‎های ذهنی، عاطفی و فیزیولوژیکی به موقعیت‌های استرس‌زا بوده و نشانگری معتبر برای پیامدهای نامطلوب سلامت فعلی و آینده است. با وجود اهمیت موضوع واکنش‎پذیری به استرس و تبعات آن، محاسبۀ فیزیولوژیکی مرسومِ واکنش‎پذیری زمان‎بر، پرهزینه و تهاجمی است. هدف پژوهش، تعیین ... بیشتر مقدمه: واکنش‎پذیری به استرس زمینه‎ساز تفاوت‎های فردی در پاسخ‎های ذهنی، عاطفی و فیزیولوژیکی به موقعیت‌های استرس‌زا بوده و نشانگری معتبر برای پیامدهای نامطلوب سلامت فعلی و آینده است. با وجود اهمیت موضوع واکنش‎پذیری به استرس و تبعات آن، محاسبۀ فیزیولوژیکی مرسومِ واکنش‎پذیری زمان‎بر، پرهزینه و تهاجمی است. هدف پژوهش، تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی مقیاس واکنش‎پذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. نمونۀ آماری 290 نفر از ورزشکاران (130 دختر و 160 پسر) رشته‎های ورزشی مختلف با دامنۀ سنی 12 تا 20 سال بودند که با روش نمونه‎گیری در دسترس در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابتدا با استفاده از روش بازترجمه، صحت ترجمۀ نسخۀ فارسی پرسشنامه تأیید و در ادامه برای تعیین روایی ساز پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 0/90 است. ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس واکنش‎پذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان و ابعاد آن بالای0/7 (مقدار شاخص قابل ‌قبول بودن) به‌دست آمد. نتیجهگیری: بر اساس نتایج، مقیاس فارسی واکنش‎پذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان از روایی سازه و پایایی درونی مطلوب و قابل قبولی برخوردار است و می‎توان از آن به‌عنوان ابزاری روا و پایا استفاده کرد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر تداخل زمینه‌ای بر دقت فضایی و برنامه‌ریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون

پروین محمدی فارسانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ مهدی سهرابی؛ علی شعیبی

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 41-61

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.367445.1751

چکیده

مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه‌ای بر دقت فضایی و برنامه‌ریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی است و طرح پژوهش پیش‌آزمون - پس‌آزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( ... بیشتر مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه‌ای بر دقت فضایی و برنامه‌ریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی است و طرح پژوهش پیش‌آزمون - پس‌آزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( میانگین سنی= 3 ± 93/62 سال) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه مساوی (16 نفری) شامل قالبی- تشابه زیاد/ قالبی- تشابه کم/ تصادفی-تشابه بالا/ و تصادفی- تشابه کم تقسیم شدند. شرکت‌کننده‌ها180کوشش ( 12 بلوک 15 کوششی) برای سه تکلیف حرکتی متوالی انجام دادند. خطای اجرای الگوهای حرکتی در همه مراحل محاسبه شد. در مرحلة اکتساب از آزمون تحلیل واریانس مرکب دو (تداخل زمینه‌ای) × دو (تشابه توالی) × 11 (بلوک‌های اکتساب)، مراحل یادداری از تحلیل واریانس دو (تداخل زمینه‌ای) × دو (تشابه توالی) × سه (مرحله)، آزمون انتقال و برنامه ریزی مجدد از طرح تحلیل واریانس دوطرفه دو (تداخل زمینه‌ای) × دو (تشابه توالی) در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد در مرحلة اکتساب گروه قالبی- تشابه بالا عملکرد بهتری داشتند و اثر تعاملی گروه و تشابه توالی در مراحل یادداری و انتقال معنادار نبود، در مرحلة برنامه‌ریزی مجدد نیز گروه تصادفی - تشابه بالا بهتر بودند.نتیجه‌گیری: طبق فرضیة بسط تمرین تصادفی قدرت بازنمایی حافظه را افزایش می‌دهد و پردازش عمیق‌تری را در حافظه شکل دهد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

اثر تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو

پوریا رحمانی؛ محمد کریمی زاده اردکانی؛ سید محمد حسینی

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 63-76

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.368088.1753

چکیده

مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج‌ترین ناهنجاری‌های وضعیتی در بین دانش‌آموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به‌طور خاص برای بهبود تعادل دانش‌آموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش ... بیشتر مقدمه: وضعیت سر به جلو از رایج‌ترین ناهنجاری‌های وضعیتی در بین دانش‌آموزان است که این اختلال بر کنترل وضعیتی (تعادل) آنها اثرگذار است. اگرچه روند استفاده از اگزرگیم برای بهبود تعادل وجود دارد، با این حال، اثربخشی اگزرگیم که به‌طور خاص برای بهبود تعادل دانش‌آموزان با وضعیت سر به جلو طراحی شده باشد، نامشخص است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو بود.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 30 پسر با وضعیت سر به جلو شهر تاکستان با دامنة سنی 7 تا 12 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه تمرین اگزرگیم و کنترل قرار گرفتند. در مرحلة پیش‌آزمون، شرکت‌کنندگان اقدام به اجرای سه کوشش آزمون لک‌لک (تعادل ایستا) کردند. مرحلة مداخله در هشت هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 30 دقیقه انجام گرفت که شرکت‌کنندگان به اجرای تمرینات مربوط پرداختند. پس از اتمام مرحلة تمرینی، مرحلة پس‌آزمون انجام گرفت که شرکت‌کنندگان همانند مرحلة پیش‌آزمون به اجرای آزمون تعادل ایستا پرداختند. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری تحلیل شد.‌یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرینات اگزرگیم موجب بهبود معنادار تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به جلو شد (0/001=P ،22/99=F).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت تمرینات اگزرگیم بر تعادل ایستای کودکان مبتلا به وضعیت سر به‌ جلو تأکید دارد و پیشنهاد می‌شود از مزایای این تمرینات در بهبود تعادل ایستا استفاده شود.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

ویژگی‌های روان‌سنجی نسخة فارسی آزمون مهارت‌های بینایی- حرکتی ویرایش سوم در کودکان نارس

سید فردین قیصری؛ محمود شیخ

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 77-91

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.368700.1755

چکیده

مقدمه: با توجه به شیوع اختلالات بینایی-حرکتی در بین کودکان نارس و اهمیت مهارت‌های بینایی-حرکتی در انجام تکالیف روزمره، نیاز به ابزاری پایا و روا برای اندازه‌گیری این مهارت‌ها در این افراد، احساس می‌شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی نسخة فارسی آزمون بینایی-حرکتی ویرایش سوم (3-TVMS) در کودکان نارس بود.روش پژوهش: بدین‌منظور ... بیشتر مقدمه: با توجه به شیوع اختلالات بینایی-حرکتی در بین کودکان نارس و اهمیت مهارت‌های بینایی-حرکتی در انجام تکالیف روزمره، نیاز به ابزاری پایا و روا برای اندازه‌گیری این مهارت‌ها در این افراد، احساس می‌شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی نسخة فارسی آزمون بینایی-حرکتی ویرایش سوم (3-TVMS) در کودکان نارس بود.روش پژوهش: بدین‌منظور از بین دانش‌آموزان 7 تا 12 ساله سراسر کشور به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 2100 نفر انتخاب شدند. از این میان 376 کودک نارس که هنگام تولد کمتر از هشت ماه یا با وزن بسیار کم (1500 گرم) بودند، وارد تحقیق شدند. ابزار اندازه‌گیری نسخة فارسی3-TVMS بود که در دو مرحله، به فاصلة سه هفته روی نمونه‌های تحقیق اجرا شد. همچنین آزمون بندر گشتالت در مرحلة اول روی آزمودنی‌ها اجرا شد. از روش آلفای کرونباخ به‌منظور تعیین همسانی درونی یا پایایی درونی و از روش ضریب همبستگی درون‌طبقه‌ای برای تعیین پایایی زمانی و از تحلیل واریانس یکراهه برای تعیین روایی سازه و تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد. همچنین برای بررسی روایی همگرا از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته‌ها: نتایج این تحقیق حاکی از روایی مناسب3-TVMS برای تمامی گروه‌های سنی 7 تا 12 سال در کودکان نارس است. همچنین نتایج حاکی از همسانی درونی مطلوب و قابل قبول و پایایی زمانی یا تکرارپذیری این آزمون است.نتیجه‌گیری: 3-TVMS دارای روایی و پایایی مناسب به‌منظور غربالگری و شناسایی کودکان نارس مبتلا به اختلال مهارت‌های بینایی-حرکتی است.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر تمرین‌های حرکتی در آب بر مهارت‌های عاطفی-اجتماعی و مهارت‌های حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال

محبوبه عالیوندی دارانی؛ حسن کردی؛ کیوان ملانوروزی

دوره 16، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 93-109

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.370385.1761

چکیده

مقدمه: حرکت، یک راه برقراری ارتباط اجتماعی کودک با سایر افراد در زندگی‌اش است. کودک با حرکت کردن در محیط تجربه‌های مختلفی را کسب می‌کند، هرچند مهارت‌های او هنوز تکامل نیافته است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین‌های حرکتی در آب بر رشد مهارت‌های عاطفی- اجتماعی و مهارت‌های حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش ... بیشتر مقدمه: حرکت، یک راه برقراری ارتباط اجتماعی کودک با سایر افراد در زندگی‌اش است. کودک با حرکت کردن در محیط تجربه‌های مختلفی را کسب می‌کند، هرچند مهارت‌های او هنوز تکامل نیافته است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین‌های حرکتی در آب بر رشد مهارت‌های عاطفی- اجتماعی و مهارت‌های حرکتی درشت کودکان 3 تا 6 سال انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعة آماری کودکان دختر در مهدکودک‌های شهر فریدن استان اصفهان بودند. 23 نفر به شکل در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (12نفر) و کنترل (11نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی، 16جلسة 50دقیقه‌ای تمرین‌های حرکتی در آب را به مدت هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل، فعالیت‌های روزمرة خود را طبق برنامه‌های معمول انجام دادند. هر دو گروه، نسخة سوم آزمون رشد مهارت‌های حرکتی درشت اولریخ و پرسشنامة مهارت‌های عاطفی اجتماعی گرشام و الیوت (1990) را در شرایط کاملاً مشابه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا کردند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معنا‌داری 0/05 و در نرم‌افزار اس پی اس اس نسخة 26 انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد بازی‌های حرکتی در آب به شکل معنا‌داری موجب رشد مهارت‌های درشت (جابه‌جایی و کنترل شیء) و مهارت‌های عاطفی- اجتماعی (همکاری، جرأت‌ورزی، خودکنترلی و مسئولیت‌پذیری) بیشتری نسبت به گروه کنترل شد ( P ≤0/05 ).نتیجه‌گیری: با ارائة برنامة آموزشی بازی در آب می‌توان فرصتی برای رشد مهارت‌های عاطفی- اجتماعی و مهارت‌های حرکتی درشت کودکان پیش‌دبستانی دختر فراهم کرد.

تاثیر ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش

سمیرا افضلی؛ کیوان ملانوروزی

دوره 16، شماره 2 ، خرداد 1403، ، صفحه 83-99

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.364125.1745

چکیده

مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با ... بیشتر مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، از بین کلیه ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش در استان‌های همدان و زنجان، به صورت در دسترس ‏30 سوارکار بزرگسال حرفه‌ای (دامنه سنی 22 تا 40 سال) ‏برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی، تمرین ذهن‌آگاهی و کنترل قرار گرفتند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در ابتدا به تکمیل نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 پرداختند، سپس عملکرد پرش شرکت‌کنندگان در مسابقه‌ای شبیه‌سازی شده توسط هیات داوران اندازه‌‏گیری شد. مرحله مداخله در 6 هفته انجام گرفت که گروه‌های تمرینی به مداخلات مورد نظر پرداختند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی وابسته، تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) و چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد.نتایج تحقیق نشان داد که آموزش ذهن‌آگاهی بر عملکرد ورزشی (P=0.025)، اضطراب جسمانی (P=0.030)، اضطراب شناختی(P=0.015) و اعتماد به نفس (P=0.0001) تاثیر معناداری دارد. هم چنین اموزش تصویر سازی بر عملکرد ورزشی(P=0.039)، اضطراب جسمانی(P=0.016)، اضطراب شناختی(P=0.033) و اعتماد به نفس(P=0.033) تاثیر معناداری دارد. دیگر نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنادار بین اثر اموزش ذهن‌اگاهی و تصویرسازی ذهنی در اضطراب، اعتماد به نفس و عملکرد ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش بود (P<0.05).

درمان شناختی- رفتاری گروهی و اثربخشی آن بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده

سیده سمیرا حسینی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ اعظم نوفرستی

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 5-19

https://doi.org/10.22059/jmlm.2022.333519.1621

چکیده

مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روان‌شناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری ... بیشتر مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روان‌شناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری پژوهش 32 ورزشکار حرفه‌ای آسیب‌دیدۀ ناشی از ضربۀ روانی هستند که به روش در دسترس و هدفمند و با تأیید متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شدند. ورزشکاران به‌صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره متشکل از یک گروه درمان و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اعمال درمان، پس‌آزمون و دو ماه بعد پیگیری اجرا شد. ابزارهای سنجش در این پژوهش پرسشنامه‌های خشم اسپیلبرگر (STAXI-2)، اضطراب بک (BAI) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) بود .داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی شد(0/05< P).یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میان گروه‌های آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری معنادار بود. نتایج پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در میزان واکنش‌های روان‌شناختی تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان بعد از دو ماه باقی مانده بود.نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بود که درمان رفتاری- شناختی متمرکز بر ضربۀ روانی، مشکلات روان‌شناختی ورزشکاران نظیر اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد، ولی بر کنترل خشم تأثیری ندارد.

اثربخشی تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر توجه مداوم دیداری دانش‌آموزان بیش‌فعال/نقص‌توجه ورزشکار

فرشته عموزاده؛ هادی مرادی؛ حسن غرایاق زندی؛ رضا رستمی؛ علی مقدم زاده

دوره 14، شماره 2 ، شهریور 1401، ، صفحه 17-33

https://doi.org/10.22059/jmlm.2021.325671.1586

چکیده

مقدمه: اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) در جمعیت عمومی و ورزشی رایج است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه‌ای بر توجه مداوم دیداری دانش آموزان بیش‌فعال ورزشکار است.روش پژوهش:در این پژوهش از بین 79 دانش آموز ورزشکار دارای اختلال بیش فعال/نقص توجه تعداد 45 دانش آموز به شکل تصادفی انتخاب‌ و به سه گروه ... بیشتر مقدمه: اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) در جمعیت عمومی و ورزشی رایج است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه‌ای بر توجه مداوم دیداری دانش آموزان بیش‌فعال ورزشکار است.روش پژوهش:در این پژوهش از بین 79 دانش آموز ورزشکار دارای اختلال بیش فعال/نقص توجه تعداد 45 دانش آموز به شکل تصادفی انتخاب‌ و به سه گروه 15 نفری کنترل، شم و آزمایش تقسیم شدند. تمامی آزمودنی‌ها گروه شم و آزمایش، دو نوع مختلف تحریک آند تک موضعی و ساختگی بر روی ناحیه (F3) همراه با تحریک کاتد در ناحیه(SO) با شدت‌جریان 1 میلی‌آمپر و به مدت 15 دقیقه طی ده جلسه دریافت کردند سپس هر گروه به‌طور مجدد موردبررسی قرار گرفت. پس از چهل روز آزمون پیگیری مطابق با پس‌آزمون و با استفاده از آزمون عملکرد پیوسته(CPT) صورت گرفت و از آزمون t زوجی برای بررسی فرضیه استفاده شد (0/05≥p).یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون t زوجی نشان داد که اعمال تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه‌ای بر بهبود توجه مداوم دیداری دانش آموز ورزشکار دارای اختلال بیش فعال/نقص توجه اثربخش بوده است.نتیجه‌گیری: یافته‌های به‌دست‌آمده حاکی از این است که پروتکل اعمال تحریک جریان مستقیم فرا جمجمه‌ای 1 میلی‌آمپر، توانایی بهبود توجه مداوم دیداری دانش آموزان ورزشکار دارای اختلال بیش فعال/نقص توجه دارد.

تاًثیر هدف‌گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی‌کنترل بر یادگیری مهارت پاس فوتبال؛ کاربرد نظریه انتخاب

سعید شکری؛ محمدتقی اقدسی؛ بهزاد بهزادنیا

دوره 15، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 19-30

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.352569.1691

چکیده

مقدمه: هدف گزینی به عنوان یک مداخلۀ شناختی موجب تقویت عملکرد می شود. با وجود این هدفگزینی به صورت خودکنترل در طول مراحل یادگیری بررسی نشده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هدف گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی کنترل بر یادگیری پاس فوتبال با تمرکز بر تئوری انتخاب بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان 30 پسر 18 تا 28 ساله بودند که به ... بیشتر مقدمه: هدف گزینی به عنوان یک مداخلۀ شناختی موجب تقویت عملکرد می شود. با وجود این هدفگزینی به صورت خودکنترل در طول مراحل یادگیری بررسی نشده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هدف گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی کنترل بر یادگیری پاس فوتبال با تمرکز بر تئوری انتخاب بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان 30 پسر 18 تا 28 ساله بودند که به صورت سازمان یافته در تمرینات فوتبال شرکت نداشتند. ابتدا پیش آزمون از شرکتکنندگان گرفته شد و سپس آنها در یک طرح نیمه تجربی و به صورت سیستماتیک در یکی از سه گروه هدف گزینی عملکرد خودکنترل، هدف گزینی عملکرد مربی کنترل و کنترل شرکت کردند. پس از 15جلسه تمرین بلافاصله آزمون اکتساب و پس از 72 ساعت آزمونهای یادداری و انتقال گرفته شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس2*3) مرحله * گروه) نشان داد که در آزمون اکتساب عملکرد گروهها بهبود یافت، اماتفاوت معناداری بین آنها مشاهده نشد. همچنین تحلیل واریانس یک سویه نشان داد که در هر دو مرحلۀ یادداری و انتقال بین گروهها تفاوت وجود دارد و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که هر دو گروه مداخلۀ هدف گزینی خودکنترل و مربی کنترل نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری دارند و تفاوتشان معنادار است.نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که عملکرد گروههای هدف گزینی به صورت خودکنترل و مربی کنترل نسبت به گروه کنترل بهتر بود و هدفگزینی خودکنترل مزیت بیشتری نسبت به سایر گروهها دارد. پیشنهاد می شود از راهبرد هدف گزینی به صورت خود کنترل در پروتکل های تمرینی استفاده شود.

مقایسۀ سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی

زهرا خسروی؛ ابراهیم محمد علی نسب فیروزجاه؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه

دوره 15، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 33-47

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.356750.1710

چکیده

مقدمه: سندروم متقاطع فوقانی سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در عملکردهای حرکتی افراد می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسة سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه‌ای است و داده‌های آن به‌صورت میدانی جمع‌آوری شدند. جامعة آماری پژوهش، شامل دو گروه دانش‌آموزان ... بیشتر مقدمه: سندروم متقاطع فوقانی سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در عملکردهای حرکتی افراد می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسة سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه‌ای است و داده‌های آن به‌صورت میدانی جمع‌آوری شدند. جامعة آماری پژوهش، شامل دو گروه دانش‌آموزان دختر 10-12 سالة سالم و دانش‌آموزان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی شهر خلخال در سال تحصیلی 1401-1402 بودند. با استفاده از نرم‌افزار جی‌پاور، تعداد نمونة آماری، 60 نفر تعیین شد. این تعداد با استفاده از صفحة شطرنجی غربالگری شدند و پس از ارزیابی‌های کمی قامتی در دو گروه سالم (30 نفر) و گروه مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی (30 نفر) قرار گرفتند. زاویة سر به ‌جلو و شانه به جلو با استفاده از فتوگرافی، زاویة کایفوز با استفاده از Goniometer-pro app، سواد جسمانی با استفاده از آزمون سواد بدنی کانادا (2-CAPL) و عملکرد اندام فوقانی نیز با استفاده از آزمون Y اندام فوقانی ارزیابی شدند. داده‌ها از طریق آزمون t مستقل در محیط نرم‌افزار اس. پی. اس. اس نسخة 26 در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که دختران سالم در همة متغیرهای سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی نسبت به دختران مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی به‌طور معناداری در وضعیت مطلوب‌تری قرار داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می‌شود مربیان و متخصصان ورزشی و تندرستی از نتایج این تحقیق برای توسعۀ سواد حرکتی و عملکرد دانش آموزان دارای سندروم متقاطع فوقانی استفاده کنند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر خودگفتاری راهبردی بر توجه دیداری و عملکرد سرویس والیبال

حامد فهیمی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ علی مقدم زاده؛ داود حومنیان شریف ابادی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 16 مهر 1402

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.360148.1731

چکیده

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌ها می‌باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت-کنندگان مطالعه حاضر، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی ... بیشتر مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌ها می‌باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت-کنندگان مطالعه حاضر، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خود‏گفتاری انگیزشی- اموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخله خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام شد. در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت گردید و رفتار خیرگی شرکت‌کنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که خودگفتاری استراتژیک بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دوره چشم آرام تاثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی باعث افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دوره چشم آرام شده است. همچنین گروه‌های ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کرده‌اند باعث افزایش عملکرد حرکتی و دوره طولانی‌تر چشم آرام شده‌اند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دوره چشم آرام تاثیری ندارد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌های مبتدی تاکید دارد و از مکانیسم توجهی خودگفتاری پشتیبانی می‌کند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک‌ شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال دانش‌آموزان 10 تا 12 ساله

حمیدرضا طاهری تربتی؛ مهدی سهرابی؛ احسان زارعی محمودآبادی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 فروردین 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.369182.1756

چکیده

مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، منجر به بهبود مهارت‌های حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعال‌تر می‌شود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش می‌دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک‌ شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال دانش‌آموزان 10 تا 12 ساله بود.روش پژوهش: مطالعه ... بیشتر مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، منجر به بهبود مهارت‌های حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعال‌تر می‌شود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش می‌دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک‌ شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال دانش‌آموزان 10 تا 12 ساله بود.روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر 10 تا 12 ساله شهر میبد بود که 45 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری، شامل گروه‌های تمرین سنتی، تمرین TGFU و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی، پرسشنامه ادراک شایستگی، آزمون‌های دریبل کنترلی و پاس بسکتبال ایفرد استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌ تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی، در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که شایستگی ادراک‌ شده (جسمانی، شناختی و اجتماعی)، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال (پاس و دریبل) در گروه سنتی و TGFU نسبت به گروه کنترل بهتر بود (05/0≥P) همچنین این نتایج در گروه TGFU به طور معنی‌داری نسبت به گروه سنتی بیشتر بود ((05/0≥P).نتیجه‌گیری: معلمان و مربیان می‌توانند برای افزایش مشارکت در ورزش و بهبود شایستگی‌های دانش‌آموزان و همچنین فراهم کردن تجربه یادگیری جذاب و انگیزشی برای دانش آموزان از شیوه آموزش TGFU استفاده کنند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

اثر زمانبندی استفاده از خودگویی راهبردی بر عملکرد و یادگیری شوت بسکتبال در افراد نوآموز

امیر دانا

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 فروردین 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.371217.1763

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه اثر زمانبندی استفاده از خودگویی راهبردی بر عملکرد و یادگیری افراد نوآموز بود. روش تحقیق: 36 دانشجوی نوآموز در مهارت‌های بسکتبال انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه خودگویی راهبردی قبل از ارائه بازخورد، بعد از ارائه بازخورد و کنترل تقسیم شدند. در هر جلسه، 60 کوشش تمرینی از چهار نقطه از قوس بسکتبال داده شد. ... بیشتر مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه اثر زمانبندی استفاده از خودگویی راهبردی بر عملکرد و یادگیری افراد نوآموز بود. روش تحقیق: 36 دانشجوی نوآموز در مهارت‌های بسکتبال انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه خودگویی راهبردی قبل از ارائه بازخورد، بعد از ارائه بازخورد و کنترل تقسیم شدند. در هر جلسه، 60 کوشش تمرینی از چهار نقطه از قوس بسکتبال داده شد. مربی بعد از هر سه کوشش یک بازخورد درباره شیوه اجرای مهارت به نوآموزان می‌داد. در گروه تجربی اول، به نوآموزان آموزش داده شد تا خودگویی راهبردی بعد از اتمام سه کوشش تمرینی و قبل از ارائه بازخورد برای شناسایی خطا استفاده کنند؛ به گروه تجربی دوم، از نوآموزان خواسته شد که خودگویی راهبردی بعد از ارائه بازخورد برای اصلاح خطاها استفاده کنند و در گروه کنترل، تمرینات و بازخورد داده شد اما خودگویی ارائه نشد. در نهایت، دو هفته بعد از پایان مداخله آزمون یادداری برگزار گردید. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس دو عاملی در مرحله اکتساب نشان داد که خودگویی در هر دو زمان قبل و بعد از ارائه بازخورد منجر به بهبود عملکرد و یادگیری شد، اما بین عمکرد دو گزوه خودگویی تفاوت معنی‌داری در مرحله اکتساب مشاهده نشد، ولی در مرحله یادداری عملکرد گروه خودگویی راهبردی در قبل از ارائه بازخورد از گروه خودگویی بعد از ارائه بازخورد بهتر بود. نتیجه-گیری: به نظر می رسد خودگویی راهبردی در قبل از ارائه بازخود بدلیل توجه بر شناسایی خطا و استفاده از بازخورد مربی درباره نحوه اصلاح خطاها برای یادگیری پرتاب بسکتبال مفید می باشد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

مقایسه توان ریتم میو افراد ماهر و مبتدی طی اجرای مهارت پات گلف

نرگس عبدلی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ مجید قشونی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 فروردین 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.371049.1762

چکیده

مقدمه: در مطالعات پیشین در خصوص تغییرات امواج مغز در نتیجۀ یادگیری تناقض وجود دارد. تحقیق حاضر باهدف مقایسۀ توان ریتم میو در بازیکنان گلف ماهر و مبتدی اجرا شد. روش پژوهش: پانزده دانشجوی مبتدی فاقد تجربه قبلی در انجام مهارت گلف، به‌عنوان گروه مبتدی و پانزده بازیکن باتجربه در مهارت گلف به‌عنوان گروه ماهر در پژوهش حاضر شرکت کردند. امواج ... بیشتر مقدمه: در مطالعات پیشین در خصوص تغییرات امواج مغز در نتیجۀ یادگیری تناقض وجود دارد. تحقیق حاضر باهدف مقایسۀ توان ریتم میو در بازیکنان گلف ماهر و مبتدی اجرا شد. روش پژوهش: پانزده دانشجوی مبتدی فاقد تجربه قبلی در انجام مهارت گلف، به‌عنوان گروه مبتدی و پانزده بازیکن باتجربه در مهارت گلف به‌عنوان گروه ماهر در پژوهش حاضر شرکت کردند. امواج مغزی شرکت‌کنندگان طی 20 کوشش تمرینی ضربه پات گلف ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از روش ICA پردازش شدند. برای تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس چند متغیره یکطرفه با طرح 2 × 3 (گروه × ناحیه) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که توان ریتم میو در سه ناحیۀ مرکزیِ (C3, Cz, C4) مغزِ بازیکنان گلف مبتدی و ماهر تفاوت معنا‌داری دارد (05/0 ≥P )، به‌طوری‌که میانگین توان ریتم میو گروه‌ ماهر بیشتر از گروه مبتدی بود. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد کارکرد مغز گلفبازان ماهر و مبتدی در نواحی قشر حسی و حرکتی مغز متفاوت است. به نظر می‌رسد طی فرایند یادگیری یک مهارت حرکتی خاص (ضربه گلف)، مغز دستخوش تغییرات کارکردی می‌شود که این تغییرات در سیستم عصبی، احتمالا یکی از دلایل کنترل و اجرای بهتر مهارتها در افراد ماهر است. یافته‌ها ضرورت توجه به فرایند یادگیری در بهبود کنترل و اجرای بهتر اعمال روزانه و مهارتهای تخصصی را مطرح می‌کند. مطالعه حاضر به درک فرآیندهای شناختی، عصبی ـ حرکتی زیربنایی اجرای مهارت‌ها به متخصصین آموزش و بازتوانی اعمال و مهارت های حرکتی کمک می‌کند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دو سویه در افراد سالمند

فرشته همتی زاد؛ مهدی رافعی بروجنی؛ حمید صالحی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 فروردین 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.369126.1760

چکیده

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دو سویه در افراد سالمند بود.روش پژوهش: در این پژوهش 30 سالمند سالم مرد و زن با میانگین سنی (40/7±5/68 سال) به شکل در دسترس، شرکت کردند. مشارکت‌کنندگان در مرحله پیش‌آزمون سه نوع تکلیف مهارت انگشتی متفاوت از نظر پیچیدگی شامل تخته‌میخ پردو، چابکی اکانر و تخته‌میخ پردو در ... بیشتر مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دو سویه در افراد سالمند بود.روش پژوهش: در این پژوهش 30 سالمند سالم مرد و زن با میانگین سنی (40/7±5/68 سال) به شکل در دسترس، شرکت کردند. مشارکت‌کنندگان در مرحله پیش‌آزمون سه نوع تکلیف مهارت انگشتی متفاوت از نظر پیچیدگی شامل تخته‌میخ پردو، چابکی اکانر و تخته‌میخ پردو در آینه را با دست برتر و غیربرتر خود انجام‌دادند. سپس یکی از تکالیف را شش بار با دست برتر تمرین و در نهایت در مرحله پس‌آزمون و یادداری نیز تکلیف را با دست برتر و غیر‌برتر خود انجام دادند. بین پس‌آزمون و یادداری تکلیف اول تا شروع تمرین تکلیف دوم یک هفته‌ فاصله بود. زمان انجام هر تکلیف نسبت به زمان انجام تکلیف در پیش‌آزمون نرمالسازی و درصد پیشرفت نسبت به این وضعیت در تکرارهای مختلف محاسبه‌شد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده‌شد( 05/0p ≤ ).یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان‌داد طی مرحله پس‌آزمون و یادداری تفاوت معنادار در میزان پیشرفت دست غیربرتر در اجرای مهارت انگشتی با پیچیدگی مختلف بین آزمون پردو و پردو در آینه و همچنین بین آزمون پردو و اکانر، وجود داشت. همچنین بین کل زمان تمرین و میزان پیشرفت دست غیر‌برتر در تکلیف پردو و بین میزان پیشرفت دست برتر و غیربرتر در آزمون پردو و پردو در آینه همبستگی معنادار وجودداشت.نتیجه گیری: به نظر می‌رسد در افراد مسن مکانیسم‌های جبرانی مغز باعث ایجاد انتقال دوسویه در تکالیف پیچیده هستند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر تمرین پرتاب دارت با دست غیر برتر بر درصد انتقال دقت پرتاب ، تغییرپذیری و هماهنگی حرکتی دست برتر

مهسا قلی زاده ورنیاب؛ منصور اسلامی؛ مژگان معمارمقدم؛ معصومه قربانی مرزونی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 11 اردیبهشت 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.371964.1764

چکیده

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین پرتاب دارت با دست غیر برتر بر درصد انتقال دقت پرتاب دارت‌، تغییرپذیری و هماهنگی حرکتی دست برتر بود.روش پژوهش: در یک طرح نیمه تجربی، 24 دانشجوی واجد شرایط به‌صورت تصادفی در گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی طی 12 جلسه در 5 دست کوشش 10 تایی، پرتاب دارت با دست غیر برتر را انجام دادند و گروه کنترل ... بیشتر مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین پرتاب دارت با دست غیر برتر بر درصد انتقال دقت پرتاب دارت‌، تغییرپذیری و هماهنگی حرکتی دست برتر بود.روش پژوهش: در یک طرح نیمه تجربی، 24 دانشجوی واجد شرایط به‌صورت تصادفی در گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی طی 12 جلسه در 5 دست کوشش 10 تایی، پرتاب دارت با دست غیر برتر را انجام دادند و گروه کنترل تمرینی نداشتند. برای بررسی هماهنگی و تغییر پذیری اندام در پیش‌ و پس‌آزمون از دستگاه IMU Noraxon و برای اندازه‌گیری دقت از معیار خطای شعاعی استفاده شد. داده‌های تغییرپذیری و هماهنگی با مدل برنامه‌نویسی SPM در محیط متلب و از آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری دو عاملی برای بررسی داده های رفتار در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. یافته‌ها: خطای شعاعی کاهش معنی‌دار 27 درصدی داشت (002/0P=) و تغییرپذیری حرکتی دست برتر در بازه 20 الی 50 درصدی حرکت بعد از تمرین کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0 P<)؛ اما هماهنگی حرکتی در گروه تجربی پس از جلسات تمرین تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0 P>). در نتیجه درصد انتقال دقت پرتاب دارت در گروه تجربی افزایش یافت.نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق ، انتقال از اندام غیر برتر به اندام برتر را نشان داد. . دقت پرتاب دارت در دست برتر افزایش یافت که با کاهش در میزان تغییرپذیری حرکتی دست برتر آزمودنی‌ها همراه بود. بنابراین به مربیان و تراپیست‌ها توصیه می‌گردد در صورت آسیب اندام برتر با تمرین اندام غیر برتر از افت عملکرد افراد جلوگیری کنند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه عملکرد ادراک شده در ورزش‌های تیمی (PPTSQ)

سعید آهار؛ حسین صمدی؛ سکینه جعفری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 29 اردیبهشت 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374162.1769

چکیده

مقدمه: معیارهای عینی به‌منظور سنجش عملکرد به‌رغم محدودیت‌های ذاتی در رشد، یادگیری حرکتی و روان‌شناسی ورزش به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به محدودیت ابزارهای ارزیابی عملکرد در ورزش‌های تیمی، هدف پژوهش تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه عملکرد ادراک شده در ورزش‌های تیمی (PPTSQ) بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر ... بیشتر مقدمه: معیارهای عینی به‌منظور سنجش عملکرد به‌رغم محدودیت‌های ذاتی در رشد، یادگیری حرکتی و روان‌شناسی ورزش به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به محدودیت ابزارهای ارزیابی عملکرد در ورزش‌های تیمی، هدف پژوهش تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه عملکرد ادراک شده در ورزش‌های تیمی (PPTSQ) بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع مطالعات زمینه‌یابی بود. نمونه آماری را 100 نفر از ورزشکاران حرفه‌ای (52 زن و 48 مرد) رشته‎های ورزشی تیمی 18 تا 32 ساله تشکیل دادند که به روش نمونه‎گیری در دسترس و هدفمند در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمة نسخة فارسی پرسشنامه تأیید شد و در ادامه برای تعیین روایی سازة پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار لیزرل نسخه 8/8 انجام گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل مرتبه اول از نظر شاخص‌های آماری (079/0=RMSEA) برازش دارد که گواه روایی سازه این پرسشنامه به فارسی است. مدل مرتبه دوم نیز روایی مولفه‌های سازنده این پرسشنامه را تایید نمود (073/0=RMSEA). ضریب آلفای کرونباخ (92/0=α) و همبستگی درونی آزمون مجدد (92/0=α) گواه پایایی پرسشنامه بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، مقیاس فارسی پرسشنامه عملکرد ادراک شده در ورزش‌های تیمی از روایی سازه و پایایی درونی مطلوب و قابل قبولی برخوردار بوده و می‎توان از آن به‌عنوان ابزاری روا و پایا استفاده نمود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

مقایسه اثر تمرینات دید ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم‌گیری، رفتار خیرگی و عملکرد سرویس ‏تنیس‌بازان مبتدی

داریوش خواجوی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 خرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.369362.1758

چکیده

مقدمه: با آغاز تحقیقات در مورد ارتباط بین مهارت‌های بینایی با عملکرد ورزشی، ایده تمرینات بینایی برای ارائه مزیت به ورزشکاران در گام بعدی منطقی بود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات بینایی ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم‌گیری، رفتار خیرگی و یادگیری سرویس تنیس‌بازان مبتدی انجام گرفت. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی ... بیشتر مقدمه: با آغاز تحقیقات در مورد ارتباط بین مهارت‌های بینایی با عملکرد ورزشی، ایده تمرینات بینایی برای ارائه مزیت به ورزشکاران در گام بعدی منطقی بود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات بینایی ورزشی و تمرینات چشم ساکن در تصمیم‌گیری، رفتار خیرگی و یادگیری سرویس تنیس‌بازان مبتدی انجام گرفت. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح ترکیبی (درون گروهی-بین گروهی)(انجام گرفت، 30 تنیس‌باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان شهر اصفهان (20 تا 30 سال) به صورت در دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفری تمرین چشم ساکن و تمرین بینایی ورزشی قرار گرفتند. در پیش آزمون شرکت‌کنندگان 12 سرویس تنیس اجرا کردند و رفتار خیرگی در حین عمل نیز اندازه‌گیری شدو توسط دوربین گوپرو عملکرد سرویس شرکت‌کنندگان ضبط گردید. عملکرد شرکت‌کنندگان نیز توسط محقق ثبت گردید. برای ارزیابی مهارت تصمیم‌گیری بازیکنان تنیس، از ابزار مشاهده نیلسن و مک‌فرسون استفاده شد. سپس گروه‌های‌ تجربی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه تمرینات مورد را انجام دادند. پس از 24 جلسه تمرین پس آزمون، و دو هفته بعد از اخرین جلسه یادداری همانند مرحله پیش آزمون اجرا شد. داده‌ها توسط آزمون تحلیل ورایانس مرکب تحلیل شد.‏ یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی باعث بهبود بهتر اجرا و یادگیری سرویس تنیس، افزایش بیشتر طول دوره چشم ساکن و تصمیم‌گیری بهتری گردید (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج بر اثربخشی تمرینات چشم ساکن در مقایسه با تمرینات بینایی ورزشی در مهارت‌های حرکتی و ادراکی- شناختی تاکید دارد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

تاثیر آموزش تمرین های ادراکی حرکتی بر کارکردهای اجرایی کودکان با عملکرد هوشی مرزی

مریم موسوی سردشتی؛ صدیقه رضایی دهنوی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 30 خرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.372273.1765

چکیده

مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می شود که ضریب هوشی آنها در طیف 70 تا 85 پایین تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهشهای متعددی نشان داده شده است. کنش های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، تحصیلی ... بیشتر مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می شود که ضریب هوشی آنها در طیف 70 تا 85 پایین تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهشهای متعددی نشان داده شده است. کنش های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، تحصیلی و شناختی کودکان را تشکیل می دهد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرینهای ادراکی- حرکتی بر بهبود کنش های اجرایی کودکان با هوش مرزی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش به روش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 30 نفر از دانش آموزان دارای هوش مرزی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) جایابی شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته، هفته ای دو جلسه 45 دقیقه تمرینهای ادراکی حرکتی را آموزش دیده و اجرا کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (2000) بود. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS -26 تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد تمرینهای ادراکی- حرکتی منجر به بهبود کارکردهای اجراییشامل بازداری،توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظه کاری،برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل(p<0.01) کودکان با عملکرد هوش مرزی می شود نتیجه گیری: برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان با هوش مرزی، اجرای برنامه های آموزشی حاوی تمرین های ادراکی- حرکتی توصیه می شود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

تاثیر محرک‌های انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی سالمندان هنگام راه رفتن

وحید حسنپور؛ علیرضا فارسی؛ مهین عقدایی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 تیر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374016.1767

چکیده

مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راه‎‌های مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محرک‌های موسیقی و ویدیوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه‌رفتن بود. روش‌پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکت‌کنندگان ... بیشتر مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راه‎‌های مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محرک‌های موسیقی و ویدیوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه‌رفتن بود. روش‌پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکت‌کنندگان این پژوهش 24 نفر سالمند 65 تا 75 سال بود. سپس شرکتکنندگان با سرعت 3 الی 5 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 تا 8 دقیقه شروع به راه رفتن روی تردمیل کردند. افراد در سه شرایط مختلف (موسیقی انگیزشی، ویدیوی انگیزشی و بدون مداخله) از طریق دستگاه تحلیل گازهای تنفسی (مصرف کالری به حالت استراحت، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت تهویه بر دی‌اکسید کربن) و مقیاس درک فشار بورگ برای ثبت میزان ادراک هر فرد از تلاش و فعالیت خود، ارزیابی شدند. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در شرکت‌کنندگان در وضعیت موسیقی انگیزشی، تفاوت معناداری در متغیرهای مصرف کالری به حالت استراحت، فشار درک شده، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت به شرایط ویدیوی انگیزشی و شرایط بدون مداخله وجود داشت ولی در متغیر نسبت تهویه بر دی اکسید کربن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: : به نظر می‌رسد راه رفتن همراه با موسیقی انگیزشی باعث بهبود پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان می‌شود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف‌گیری- دریافت و چشم آرام در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

حامد فهیمی؛ احمد قطبی ورزنه؛ داریوش خواجوی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 تیر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374048.1768

چکیده

مقدمه: ‏ پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف-گیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏ ‏ روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 دختر و پسر مبتلا به اختلال هماهنگی ... بیشتر مقدمه: ‏ پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف-گیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏ ‏ روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 دختر و پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با دامنه سنی 7 تا 9 سال به صورت هدفمند ‏انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرتاب 10 توپ به سمت دیوار و همزمان دریافت توپ برگشتی تحت سه شرایط بینایی کامل، انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی پرداختند. همزمان با پرتاب و دریافت توپ، حرکات چشم شرکت‌کنندگان توسط دستگاه ردیابی بینایی ثبت گردید. داده‌ها به روش ‏تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه‌گیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.‏ یافته‌ها: نتایج نشان داد که اجرای مهارت هدف‌گیری- دریافت و طول دوره چشم آرام در شرایط انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی در مقایسه با شرایط بدون انسداد به طور معناداری تضعیف گردید (05/0>p). همچنین، نتایج نشان داد که انسداد ابتدایی باعث تضعیف بیشتر اجرای مهارت پرتاب و دریافت و هم طول دوره کوتاه‌تر چشم آرام در مقایسه با انسداد انتهایی گردید (05/0>P). نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر از نقش سیستم پیش‌برنامه‌ریزی در اجرای مهارت پرتاب و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی حمایت می‌کند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

تأثیر روش آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی

مرتضی پورآذر؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 31 تیر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.376022.1777

چکیده

مقدمه:منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیر پیشرونده است که دارای اثرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود. روش: تعداد 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به صورت در ... بیشتر مقدمه:منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیر پیشرونده است که دارای اثرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود. روش: تعداد 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازه‌گیری نمرات تعادل ایستا بکار گرفته شد. گروه‌های خطی و غیرخطی به مدت 4 هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) در سطح 05/0 < p اجرا شدند. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حدأقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). همچنین، با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی پلاژی شد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری: آزمون تجربی فرضیه ناهماهنگی خودگویی

امیر دانا؛ منصور خلیل زاده کوچمشکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 مرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374993.1772

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی ... بیشتر مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی اجرا شد و برای کنترل اثر تازگی و ترتیب ارائه سطوح مختلف متغیر مستقل از همترازسازی متقابل استفاد شد. در سه شرایط پایه، خودگویی انگیزشی خودمختار (خود تعیین‌کننده)، خودگویی انگیزشی کنترل‌شده (مربی تعیین‌کننده) به صورت درون‌گروهی عملکرد استقامتی آنها در آزمون بروس بر اساس زمان رسیدن به وامانده‌سازی سنجیده شد و ادراک از فشار با آزمون بورگ سنجیده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که خودگویی در شرایط خود تعیین‌کننده نسبت به مربی تعیین‌کننده منجر به کاهش ادراک از فشار و بهبود عملکرد استقامتی شد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که خودگویی در شرایط مربیتعیین‌کننده و خود تعیین‌کننده نسبت به شرایط بدون خودگویی منجر به بهبود عملکرد استقامتی شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد جوّ انگیزشی خودمختار در شرایطی که ورزشکار در انتخاب و استفاده از نوع عبارت‌های خودگویی نقش اصلی را ایفا می‌کرد، با برآورده کردن نیازهای روان‌شناختی خودمختاری، ارتباط و شایستگی زمینه بهبود عملکرد استقامتی و کاهش ادراک از فشار ورزشکاران را فراهم کرد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

پردازش اطلاعات تک حسی و چند حسی (بینایی و شنوایی) و انسداد تحت فشار بر تصمیم‌گیری در بدمینتون

کوثر عباس‌پور؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی؛ سید حجت زمانی ثانی؛ استفان اشنایدر

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 30 مرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.376720.1780

چکیده

اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها نیاز به یکپارچگی چندحسی دارند. قابل توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران مورد بررسی جامع قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار می‌باشد. مطالعه بصورت نیمه‌تجربی با جامعه ... بیشتر اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها نیاز به یکپارچگی چندحسی دارند. قابل توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران مورد بررسی جامع قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار می‌باشد. مطالعه بصورت نیمه‌تجربی با جامعه آماری بازیکنان پسر نخبه بدمینتون انجام شد. از بین آن‌ها 13 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بازیکنان باید در مورد تکلیف تصمیم‌گیری فضایی بدمینتون، در چهار حالت (محرک بینایی، محرک شنوایی، محرک بینایی-شنوایی همسو و محرک بینایی-شنوایی ناهمسو) تحت دو شرایط عادی و تحت فشار، پاسخ صحیح می‌دادند. برای طراحی تکلیف و ارزیابی دقت تصمیم‌گیری از نرم‌افزار سایکوپای و جهت تحلیل آماری، واریانس اندازه‌گیر‌های مکرر در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبه بدمینتون در حالت بینایی-شنوایی همسو (چندحسی) به طور معناداری بهتر از حالت‌های تک حسی بینایی و شنوایی به صورت مجزا، به ویژه در شرایط تحت فشار بود. همچنین دقت تصمیم‌گیری در حالت بینایی-شنوایی ناهمسو، نسبت به سه حالت دیگر، به طور معناداری کمتر بود. می‌توان گفت یکپارچگی چندحسی (بینایی-شنوایی) نسبت به پردازش تک حسی (بینایی یا شتوایی) باعث بهبود عملکرد بیشتری در دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبه بدمینتون می‌شود که براساس نظریه پردازش اطلاعات، قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد تصمیم‌گیری در هر چهار حالت حسی در شرایط تحت فشار، بهتر از شرایط عادی بود، که می‌توان دلیل آن را به سطح بالای تجربه و مهارت ورزشکاران در شرایط تحت فشار نسبت داد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

مقایسه اثر مدل آموزش TGFU و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال و فاکتورهای آمادگی جسمانی دانش‌آموزان چاق

صالح نصیری؛ جلال دهقانی زاده

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 شهریور 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.378462.1787

چکیده

چاقی بر سلامت روانی و جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و ... بیشتر چاقی بر سلامت روانی و جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی دانش‌آموزان چاق بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. به طور هدفمند و در دسترس 24 دانش‌آموز چاق به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری، شامل گروه آموزش سنتی و گروه آموزش TGFU تقسیم شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون مهارت فوتسال، آزمون 4 × 9، آزمون 20 متر استقامت شاتل ران، آزمون شاتل ران 10 در 5 متر و پرسشنامه فعالیت بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌ کوواریانس، در سطح خطای 5 صدم استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عملکرد بازی فوتسال، استقامت قلبی عروقی، چابکی، سرعت و سطح فعالیت‌بدنی گروه سنتی و TGFU تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0≥P) همچنین نتایج در گروه TGFU به طور معنی‌داری نسبت به گروه سنتی بهتر بود (05/0≥P). آموزش TGFU از طریق افزایش رفتارهای انطباقی شرکت‌کنندگان در مسابقات و تسهیل ظرفیت آنها برای حل چالش‌های مختلف محیط عملکرد باعث پیشرفت شرکت‌کنندگان می‌شود، بنابراین در فعالیت‌های مربوط به تربیت‌بدنی مدارس می‌توان برای بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی و بهبود عملکرد ورزشی دانش‌آموزان چاق از آموزش TGFU به جای روش‌های سنتی استفاده کرد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

بررسی مکانیزم‌های اجرای جسمانی، مشاهده عمل و تمرین ذهنی با استفاده از دستکاری بازخورد: مطالعه کینماتیکی

داود فاضلی؛ حسین تقی زاده؛ سیده فاطمه جباری؛ لیلا قوهستانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.379355.1791

چکیده

مقدمه هدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟ روش پژوهش: در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر ... بیشتر مقدمه هدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟ روش پژوهش: در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر تقسیم‌بندی شدند: جسمانی، مشاهده‌ای، ذهنی، جسمانی بدون بازخورد، مشاهده‌ای بدون بازخورد و کنترل. افراد به مدت یک روز (9 بلوک 18 کوششی) به تمرین ضربه گلف پرداختند. گروه‌های تمرینی بر اساس گروه‌بندی ذکر شده به صورت جسمانی، مشاهده‌ای و یا تصویرسازی تکلیف را تمرین کردند. گروه‌های جسمانی بدون بازخورد و مشاهده‌ای بدون بازخورد از مشاهده نقطه توقف توپ منع شدند. دقت ضربه افراد و تعداد درجات آزادی دینامیک به عنوان متغیر اجرا مورد سنجش قرار گرفتند. در متغیر دقت حرکت نشان داده شد که حذف بازخورد در تمرین جسمانی و تمرین مشاهده‌ای سطح عملکرد را در حد تمرین ذهنی کاهش میدهد. با این حال در تعداد درجات آزادی دینامیک نشان داده شد که تصویرسازی حرکتی با گروه‌های بدون بازخورد تفاوت معنی‌داری دارد و حذف بازخورد در این دو حالت موجب مشابهت با تمرین ذهنی نشد. این نتایج بر اساس مکانیزم‌های زیربنایی متفاوت توجیه شدند. استدلال شد که تمرین جسمی یک تمرین ادراک محور است و تمرین ذهنی یک تمرین مبتنی بر شناخت است که بر بازنمایی حافظه‌ای برای تولید حرکت تکیه دارد. در مقابل تمرین مشاهده‌ای یک فرایند دو سویه ادراکی شناختی است.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

اثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دبستانی

مجید محمدی؛ روح اله محمدی میرزائی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.377628.1781

چکیده

مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان ... بیشتر مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دبستانی بود. روش پژوهش: جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر شهر نورآباد با دامنه سنی 8 تا 10 سال بود که تعداد 200 نفر (100 نفر گروه تجربی، 100 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و انجام آزمون‌های سواد بدنی (CAPL-2) و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی (Peds QL) به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در این پژوهش شرکت کردند. گروه تجربی به مدت دو ماه به‌صورت سه جلسه در هفته در برنامه مایل روزانه شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را انجام دادند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی، تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله مایل روزانه اثر معنا‌داری بر سواد بدنی (001/0=P) ، فعالیت بدنی روزانه (001/0=P)، شایستگی جسمانی (001/0=P)، انگیزش و اعتمادبه‌نفس (001/0=P)، دانش و درک (001/0=P) و همچنین کیفیت زندگی (001/0=P)، عملکرد جسمانی (001/0=P)، عملکرد عاطفی (001/0=P)، عملکرد اجتماعی (001/0=P) و عملکرد تحصیلی (001/0=P)شرکت‌کنندگان دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود برای جلوگیری از ترک فعالیت بدنی و تکامل مناسب سطح سواد بدنی و کیفیت زندگی کودکان از مداخله مایل روزانه در سطح مدارس کشور استفاده گردد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I رشد و یادگیری حرکتی

ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران

زهره خلیل پور شیراز؛ بهزاد بهزادنیا؛ محمدتقی اقدسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.381111.1795

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) ... بیشتر مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) فعالیت منظم داشتند و عضو یکی از تیم‌های ورزشی در شهر تبریز بودند. تعداد 134 ورزشکار و به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش رفتارهای خود حامی‌گری و خود تخریبی، پرسشنامه رضایت‌مندی و تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی، پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه مقیاس ذهن‌آگاهی، توجه و هوشیاری را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین رفتارهای خود حامی‌گری با رضایت‌مندی نیازهای اساسی روان‌شناختی و بین رفتارهای خود تخریبی با تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ورزشکارانی که رفتارهای خود حامی‌گری بیشتری را در خود توسعه می‌دهند، رضایت‌مندی از نیازهای بیشتری را تجربه کرده و از این رو ذهن‌آگاه‌تر بوده و می‌توانند کیفیت خواب بهتری داشته باشند که این می‌تواند در عملکرد بهتر ورزشی آنان مؤثر باشد. از این‌رو، به مربیان ورزشی پیشنهاد می‌شود با بهره‌گیری از رفتارهای خود حامی‌گری مداخلاتی با هدف کمک به ورزشکاران برای بازیابی خود و ارتقای رضایت‌مندی از نیازهای اساسی روان‌شناختی را در جهت ارتقای سطح عملکرد و همچنین سلامت روان ورزشکاران قدم بردارند.

مشاهده مقاله

خلاصه آمار نشریه
تعداد دوره‌ها	16
تعداد شماره‌ها	57
تعداد مقالات	469
تعداد نویسندگان	864
تعداد مشاهده مقاله	781,028
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	743,544
نسبت مشاهده بر مقاله	1665.3
نسبت دریافت فایل بر مقاله	1585.38

تعداد مقالات ارسال شده	1,665
تعداد مقالات رد شده	764
درصد عدم پذیرش	46
تعداد مقالات پذیرفته شده	323
درصد پذیرش	19
تعداد پایگاه های نمایه شده	23
اچ ایندکس در گوگل کروم	16

دوره 16 (1403)

دوره 15 (1402)

دوره 14 (1401)

دوره 13 (1400)

دوره 12 (1399)

دوره 11 (1398)

دوره 10 (1397)

دوره 9 (1396)

دوره 8 (1395)

دوره 7 (1394)

دوره 6 (1393)

دوره 5 (1392)

دوره 4 (1391)

دوره 3 (1390)

دوره 2 (1389)

دوره 1 (1388)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

بانک ها و نمایه نامه ها

ابر واژگان